پرستو ماهوتی راد - دانش آموخته کارشناسی ارشد, دانشگاه آزاد اسلامی, واحد نیشابو
محمدحامد موسوی - دکترای تخصصی و استادیار دانشگاه آزاد اسلامی، واحد نیشابور

امروزه فضای باز مدرسه به عنوان مکانی جدای از بنای مدرسه مدنظر قرار می گیرد و بستری منسجم و هماهنگ بافضاهای بسته در محیط آموزشی را ایجاد نمیکند، این در حالی است که در بسیاری از کشورهای دنیا فضای باز مدرسهبه مثابه عنصری مکمل در برنامه آموزشی و پرورشی مورد توجه قرار می گیرد. مطالعات نشان میدهد که طرح فضاهایآموزشی میتواند باعث رشد و یا بازدارندگی در امر یادگیری باشد. بنابراین عدم توجه به عناصر تشکیل دهنده فضایآموزشی مانند حیاط مدرسه میتواند تاثیرات منفی بر روی دانش آموزان داشته باشد و بلعکس رعایت این نکات می تواندباعث ایجاد حس رضایت و تعلق پذیری دانش آموزان به فضاهای آموزشی شود. همچنین وجود مراکزی که فضای باز درآنها باعث ایجاد خستگی روحی و عدم تمرکز در دانش آموزان نگردد از کمبودهای اصلی جامعه به حساب می آید، چراکهاولین برداشت ذهنی که از بودن در یک مکان ایجاد می شود، نقش کلیدی در استفاده از آن فضا را به وجود می آورد. روشتحقیق در این نوشتار از نوع توصیفی و مطالعات کتابخانه ای می باشد و در نهایت نتایج پژوهش نشان می دهد که با تکیهبر عناصر طراحی نظیر گشودگی فضا، رنگ، نور، مبلمان و مسیرهای دسترسی خوانا می توان کیفیت یادگیری را درمحیط های آموزشی ارتقا بخشید.

فضای باز، محیط آموزشی، یادگیری، دانش آموزان