بهرام امین زاده گوهرریزی - استادیار دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره)
سیامک بدر - دانشجوی کارشناسی ارشد برنامه ریزی شهری و منطقه ای، دانشگاه شهید بهشتی

نفوذپذیری بافت های شهری از مفاهیم پایه در نظریه های معاصر شهرسازی است. این مفهوم در بسیاری از تصمیم گیری ها به عنوان معیاری کمی نقش دارد. در این بحث ابتدا مفهوم و ماهیت نفوذپذیری و شاخص های پیشنهادی آن که عموما متکی به نظریه های گراف های مسطح اند بازنگری شده است، سپس نسبت های آلفا و گاما که از مهمترین شاخص های اندازه گیری نفوذپذیری بافت های شهری محسوب می شوند در تناسب با روابط گراف های مسطح با بافت های شهری مورد تجدید نظر قرار گرفته و روابط جدیدی پیشنهاد شده است. در ادامه با ترکیب 3 شاخص؛ فاصله نقاط تا گره با (ورودی و خروجی)، شاخص اصلاح شده آلفا و فاصله نقاط تا اولین گره روشی پیشنهاد شده تا بر اساس آن نفوذپذیری بافت شهری قابل اندازه گیری باشد. کاربرد این روش در بافت های شهری گذشته از دارا بودن سهولت نسبی، شرایطی را به وجود می آورد تا ارزیابی در مورد پیشنهاد یک کمان جدید با تعریض یک محور بین گزینه های مختلف به صورت نظام مندتری صورت پذیرد.

نفوذپذیری، اتصال، شاخص آلفا و گاما، سیستم اطلاعات جغرافیای