ابوالقاسم دادور - دانشیار دانشکده هنر دانشگاه الزهرا
لیلا پورکاظمی - کارشناس ارشد پژوهش هنر دانشگاه الزهرا

موضوع بحث این مقاله پیرامون پای پوش های ایران دوران اسلامی در نگاره های ادوار ایلخانانمغول، تیموری و صفویه است. آثار هنری و تاریخی م به این دوران بهترین گنجینه برای آگاهییافتن از چگونگی طرح پای پوش ها است. کتبی نظیر تاریخ لباس و تاریخ هنر نگارگری نیز ازمنابع مناسب جهت مطالعه و بررسی این مقوله محسوب می شوند. زیرا که با داشتن دقت نظر لازمدر آن ها می توان به ویژگی ها و جزییات جالب توجهی در خصوص پای پوش های هر دوره پیبرد. روش پژوهش حاضر از نوع توصیفی- تاریخی است. در این راستا مطالب به طریق اسنادی وکتابخانه ای گردآوری شده است.اهداف مقاله:1) بررسی سیر تحول پای پوش ها از دوره ایلخانان تا آخر صفویه.2) یافتن تاثیر و تاثرات متقابل پای پوش های نگارگری این دوران بر یکدیگر.سوالات موردنظر:1) آیا پای پوش ها در نگارگری ایرانی دچار تغییر وتحول گشته اند 2) چه اشتراکات و افتراقاتی میان پای پوش های ادوار نگارگری ایرانی وجود دارد نتیجه حاصله از این نوشتار آشنایی و درک بهتر ازجایگاه طراحی پای پوش در سرزمین تاریخیایران است. از جهاتی دیگر با انجام چنین پژوهش هایی می توان به مقوله طراحی لباس آن دوران بادیدی تخصصی تر نگریست که بخشی از پوشاک را به طور خاص مورد بررسی قرار می دهد.

پای پوش ایرانیان، نگارگری ، ایلخانی، تیموری ، صفوی، فرم و ساختار