بررسی میزان خودکارآمدی دربیماران مبتلا به دیابت مراجعه کننده به مرکزبهداشتی درمانی بابل در سال 1395

مقدمه و هدف: بیماری دیابت یک بیماری خود مدیریتی است. خودکارآمدی هم یک فاکتور ضروری برای تاثیر گذاری بر رفتارهایخود مراقبتی در بیماران دیابتی به شمار می رود. بیمارانی که خود کارآمدی بهتری دارند مراقبت از خود را، بهتر مدیریت میکنند. لذا این مطالعه با هدف تعیین میزان خودکارآمدی بیماران دیابتی مراجعه کننده به مرکز بهداشتی درمانی شهرستان بابلدر سال 1395 انجام شد.مواد روش ها: این مطالعه مقطعی، بر روی 220 بیمار دیابتی مراجعه کننده به مرکز بهداشتی درمانی روستایی سیاهکلا شهر بابلکه به صورت نمونه گیری آسان وارد تحقیق شدند، انجام شد. جهت جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه خودکارآمدی در مدیریتدیابت استفاده شد که به روش مصاحبه با بیماران تکمیل گردید. داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افرار آماری SPSS22 و آزمون های تی تست مستقل و آنالیز واریانس استفاده شد و در سطح معنی داری 0/05 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافتهها: میانگین و انحراف معیار سن شرکت کنندگان 11/48±56/75 سال بود. میانگین و انحراف معیار نمره خودکارآمدی کلبیماران 9/61±52/64 است. براساس آزمون ANOVA و t.test بین خودکارآمدی و متغیرهای سن (p=0/001)، جنس (p=0/002)، سطح تحصیلات (p=0/001)، شغل (p=0/001)، وضعیت تاهل (p=0/047)، شاخص توده بدنی (p=0/029)، نوع دیابت (p=0/001)، ورزش (p=0/001) و رژیم غذایی (p=0/002) ارتباط آماری معنی داری وجود داشت. همچنین میانگین نمره خودکارآمدی در مردان، سطوح تحصیلی بالاتر و نیز در افراد کارمند و مجرد بیشتر بود.بحث و نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که میزان خودکارآمدی در بین شرکت کنندگان در سطح متوسطی قراردارد.لذا با توجه به این که خودکارآمدی به عنوان مهم ترین عامل تعیین کننده رفتارهای خود مراقبتی در اشخاص دیابتی از اهمیتزیادی برخوردار است، ضرورت تقویت آن احساس می شود و باید در برنامه های آموزشی بر آن تاکید گردد.

Keywords:

خودکارآمدی , بیماران دیابتی , خود مراقبتی