علی رضا نامداری - دانشجوی کارشناسی ارشد مرکز تحقیقات پرستاری و مامایی اصفهان، دانشکده پرستاری ومامایی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران
زهرا قضاوی - مرکز تحقیقات پرستاری و مامایی، دانشکده پرستاری ومامایی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران
فخری صبوحی - دانشجوی کارشناسی ارشد مرکز تحقیقات پرستاری و مامایی اصفهان، دانشکده پرستاری ومامایی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران
رضوان صالحی دوست - استادیار، مرکز تحقیقات غدد و متابولیسم اصفهان، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران

مقدمه و هدف: دیابت یکی از پرهزینه ترین بیماری های مزمن برای فرد مبتلا و دولت هاست. این بیماران دارای مشکلاتی نظیر اختلالاتعملکردی فیزیکی و جسمی، وضعیت روانی، ارتباطات بین فردی هستند که مشکلات اختلال عملکرد روانی از مهمترین آن هاست. ماهیتمزمن دیابت بر جسم، روان و عملکرد فردی و اجتماعی و در واقع بهزیستی روانشناختی تاثیر گذاشته و از این رو یک منبع استرس برایبیماران محسوب می شود. به منظور برنامه ریزی برای ارتقاء سلامت این بیماران نظریه های مختلفی وجود دارد که یکی از آنها مدل پندراست. از این رو این مطالعه با هدف تعیین تاثیر برنامه ی آموزشی مبتنی بر مدل پندر بر بهزیستی روانشناختی بیماران مبتلا به دیابت نوعدو اجرا گردید.مواد و روش ها: مطالعه ی حاضر یک کار آزمایی بالینی است که بر روی 72 نفر از بیماران مبتلا به دیابت نوع دو 36 نفر در گروه آزمونو 36 نفر در گروه کنترل انجام شد. نمونهگیری به صورت تصادفی ساده از بین تمام بیماران مبتلا به دیابت نوع دو مراجعه کننده به مرکزدیابت حضرت صدیقه ی طاهره (س) که واجد شرایط ورود به مطالعه بودند انجام شده سپس پرسشنامه بهزیستی روانشناختی ریف توسطهر دو گروه با نظارت پرسشگر تکمیل شد. داده ها با آزمون های تی مستقل، کای اسکویر، من ویتنی، آنالیز واریانس با نرم افزار Spps18تجزیه و تحلیل شد.یافته ها: نتایج آزمونهای آماری نشان داد که میانگین نمرهی بهزیستی روانشناختی قبل، بلافاصله و یک ماه بعد از مداخله در گروهکنترل تفاوت معناداری نداشته (P> 0/05) اما در گروه آزمون در این سه زمان تفاوت معناداری مشاهده شد (P<0/05) و در مقایسه ی میانگین نمره ی بهزیستی روانشناختی قبل، بلافاصله ویک بعد از مداخله بین دو گروه آزمون و کنترل تفاوت معناداری مشاهده شد.(P<0/05). آزمون تعقیبی LSD نشان داد که در گروه آزمون میانگین نمره بهزیستی روانشناختی قبل از مداخله به طور معناداری بیشتر از بلافاصله (ح=0/004) و یکماه بعد از مداخله (P=0/007) بود.بحث و نتیجه گیری: با توجه به تاثیر برنامه آموزشی مبتنی بر مدل پندر بر بهزیستی رواشناختی بیماران دیابتی نوع دو استفاده از اینروش به عنوان روشی سودمند و اثربخش و از لحاظ اقتصادی مقرون به صرفه ، توصیه می گردد.

برنامه ی آموزشی مبتنی بر مدل پندر، مدل پندر، بهزیستی روانشناختی،دیابت نوع 2، کارآزمایی بالینی