اثر نوع تمرین ورزشی بر بیان ژن آپولیپوپروتیین 1 و 2 در بافت کبدی رت های نر نژاد ویستار

مقدمه:ا ختلال در سوخت و ساز چربی به ویژه ازدیاد کلسترول و تری گلیسیرید و کاهش مقادیر آن، ریسک ایجاد بیماری های آترواسکلروزیسافزایش می دهد. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر نوع تمرین (تداومی زیربیشینه و تناوبی شدید) بر بیان ژن آپولیپوپروتیین 1 و 2 در بافت کبدیرت های نر نژاد ویستار انجام شده است.مواد و روش ها: روش تحقیق تجربی بوده و به همین منظور تعداد 24 سر رت نر نژاد ویستار با محدوده وزنی 20±200 گرم و سن هشت هفته، تهیه و به صورت تصادفی به سه گروه، کنترل (n=8)، تمرین تناوبی شدید (n=8) و تمرین تداومی زیر بیشینه (n=8) بخش بندی گردیدند. پروتکل تمرینی تناوبی شدید، 30 دقیقه دویدن تناوبی (هر تناوب شامل 4 دقیقه دویدن با شدت 90-85 درصد VO2max و 2 دقیقه بازیافت فعال با شدت 60-50 درصد VO2max) سه روز در هفته و به مدت 8 هفته اجرا شد. هم چنین گروه تمرین تداومی زیر بیشیته (30 تا 60 دقیقه) نیز شدت فعالیتی معادل 50 تا 55 درصد حداکثر اکسیژن مصرفی موش ها بود. بیان ژن متغیرهای آپولیپوپروتیین 1 و 2 اندازه گیری شد. یافته های پژوهش: یافته های این پژوهش نشان داد بیان ژن گیرنده آپولیپوپروتیین 1 در گروه های تمرین تناوبی شدید (P=0.034) و تداومی زیربیشینه (P=0.047) افزایش معناداری به نسبت گروه کنترل داشت. هم چنین نتایج آزمون تعقیبی بونفرونی نشان داد که اختلافی بین گروه تمرین تداومی زیر بیشینه و تمرین تناوبی شدید وجود ندارد (P=0.9). هم چنین نتایج پژوهش حاضر نشان داد که اختلاف معناداری بین 0 گروه در میزان بیان ژن آپولیپوپروتیین 2 وجود ندارد.بحث و نتیجه گیری: تمرینات تداومی زیربیشینه و تناوبی شدید از طریق افزایش بیان ژن آپولیپوپروتیین 1 کبدی و هم چنین عامل اصلیخروج کلسترول از کبد و در نهایت گیرنده HDL می توانند نقش مهمی در کاهش بیماری های قلبی-عروقی مانند آترواسکلروزیس داشته باشد.

Keywords:

تمرین استقامتی , تمرین تناوبی شدید , آپولیپوپروتیین 1 و 2