رامین شیرالی - گروه پزشکی اجتماعی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی شیراز، شیراز، ایران
الیاس کوکبی - گروه پزشکی اجتماعی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی شیراز، شیراز، ایران

مقدمه: خودکشی یک چالش مهم برای سلامت عمومی محسوب می شود. دو درصد از جمعیت عمومی در طول زندگی خود به طور جدیتصمیم به خودکشی می گیرند. هدف از انجام این مطالعه، تعیین شیوع افکار خودکشی و عوامل مرتبط در نمونه ای از جمعیت شهر شیراز در سال 1396بوده است.مواد و روش ها: این پژوهش یک مطالعه مقطعی توصیفی-تحلیلی بوده که بر روی 2400 نفر از جمعیت عمومی شهرستان شیراز انجام شدهاست. نمونه گیری با روش تصادفی خوشه ای و بر اساس مناطق شهرداری صورت پذیرفته است. در این مطالعه از پرسش نامه معیار افکار خودکشی بک و هم چنین فرم جمع آوری اطلاعات دموگرافیک استفاده شد. علاوه بر آمار توصیفی از آزمون های کای مربع و t مستقل و هم چنین آنالیزرگرسیون استفاده گردید.یافته های پژوهش: در مجموع 88/8 درصد از جمعیت تحت مطالعه از نظر افکار خودکشی، کم خطر بوده، 9 درصد دارای خطر متوسط و 2/2 درصد پرخطر محسوب می شوند. میانگین نمره افکارخودکشی بک در کل افراد شرکت کننده 6/30±2/13 بود. بر اساس نتایج آنالیز رگرسیون، سطحافکار خودکشی در جمعیت تحت بررسی با جنس مونث، گروه سنی جوان، وضعیت غیرمتاهل، بیکاری، سابقه اقدام به خودکشی، سابقه بیماری مزمن،سابقه اختلال روان و سوء مصرف مواد مخدر و الکل (P<0.01) ارتباط داشت. بحث و نتیجه گیری: قوی ترین عامل پیش بینی کننده وجود افکار خودکشی در جامعه سابقه اقدام به خودکشی است و پس از آن طلاق و سوء مصرف مواد و الکل موثر می باشند. پیشنهاد می شود افراد با سابقه اقدام به خودکشی به طور منظم تحت پایش و ارزیابی سطح افکار خودکشی قرار گیرند.

خودکشی، افکار خودکشی، شیوع، عوامل خطر