رابطه تاب آوری و رشد پس از سانحه در بیماران تحت همودیالیزشهر کرج در سال 1397

مقدمه: فرآیند دیالیز فشارهای جسمانی و روانی زیادی را بر بیماران وارد می کند. از این رو شناسایی عواملی که بتوانند از بیماران در مقابل اینفشارها محافظت کنند ضروری به نظر می رسد. هدف این مطالعه بررسی رابطه بین تاب آوری و رشد پس از سانحه بود.مواد و روش ها: این پژوهش از نوع توصیفی-همبستگی بود. به این منظور از بین کلیه بیماران مراجعه کننده به مراکز دیالیز شهر کرج در سال1397 تعداد 219 بیمار به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به پرسش نامه های تاب آوری کانر و دیویدسون (2003) و رشد پس از سانحهتدسچی و کالهان (1996) پاسخ دادند. داده ها با استفاده از شاخص های توصیفی، ضریب همبستگی پیرسون و آزمون معناداری ضریب همبستگی توسطنرم افزار SPSS vol.25 تجزیه و تحلیل شد. یافته های پژوهش: 55/7 درصد از شرکت کنندگان مرد و 44/3 درصد آن ها زن بودند و میانگین سن آن ها 43/84 با انحراف معیار 9/12 سال بود. بین تاب آوری و رشد پس از سانحه رابطه مثبتی در سطح معناداری 0/01 وجود داشت (r=0.523). به طوری که تاب آوری توانست حدود 27 درصد از تغییرات رشد پس از سانحه را تبیین کند.بحث و نتیجه گیری: یافته های پژوهش حاضر نشان داد تاب آوری نقش مهم در رسیدن بیماران به رشد پس از سانحه دارد. از این رو پیشنهادمی شود مداخلات روان شناختی یا هدف ارتقای تاب آوری بیماران طراحی و در مراکز دیالیز اجرا شود.

Keywords:

تاب آوری , رشد پس از سانحه , نارسایی مزمن کلیه , همودیالیز