الزامات بازنگری در مناسبات ایران با حوزه فارسی زبانان

تجزیه و اضمحلال شوروی و پایان نظام دو قطبی فرصت مناسبی را فراهم نمود تا بازیگران منطقه ای وبین المللی برای دستیابی به نقشی مهم و تاثیرگذار در راستای تحقق اهداف خود گام بردارند در این بینموقعیت خاص ژیوپلیتیک ایران در منطقه در کنار علقه های کهن و دیرپای فرهنگی، شرایط مساعدی برایایفای نقش منطقه ای ایران فراهم نمود؛ که البته نه تنها ایران از این فرصت بی نظیر تاریخی به خوبی بهرهبرداری نکرد، بلکه با اتخاذ سیاست های نامناسب فرصت را به دیگر رقبای منطقه ای واگذار نمود در میانکشورهای فارسی یبان، با توجه به ظرفیت های بالقوه اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و سیاسی، ایران می تواندنقش پررنگ و مهمی در همگرایی و وحدت منطقه ای داشته باشد. در این مقاله سعی شده مشخص شود چهالزامات و ضرورت هایی برای بازنگری مناسبات ایران با کشورهای فارسی زبان وجود دارد و ایران چهرویکرد، مواضع و کارکردهایی را باید در این عرصه در پیش گیرد فرضیه پژوهش این است که با توجهبه اشتراکات فرهنگی- هویتی کشورهای فارسی زبان به ویژه ایران، افغانستان و تاجیکستان و لزوم همگرایی منطقه ای، ایران از توانایی ها و قابلیت های لازم برای افزایش قدرت نفوذ و ایفای نقشی کلیدی درمنطقه برخوردار است. همچنین در نوشته حاضر، ضمن بررسی جایگاه همگرایی منطقه ای از دیدگاه سازهانگاری و در راستای تحقق اهداف همگرایی منطقه ای فارسی زبانان، بر ضرورت های توجه و بهره گیریبیشتر ایران از ظرفیت های عمیق فرهنگی- هویتی (به ویژه عنصر مشترک زبانی) با تاکید بر بازنگری در مناسبات ایران با حوزه فارسی زبانان پرداخته خواهد شد و نقش، سهم و مسیولیت کلیدی و تاریخی ایرانمورد بررسی قرار خواهد گرفت.

Keywords:

سیاست خارجی , ایران , افغانستان , تاجیکستان , فارسی زبانان