فاطمه رحیمی اجدادی - استادیار گروه مهندسی مکانیزاسیون کشاورزی، دانشکده علوم کشاورزی، دانشگاه گیلان
معصومه اسمعیلی - گروه شیمی فیزیک، دانشکده علوم پایه، دانشگاه گیلان

کاهش منابع سوخت های فسیلی و گران بودن آنها از یکسو، انتشار گازهای گلخانه ای و مخاطرات زیست محیطی از سوی دیگر، سببگرایش جدی بسیاری از کشورهای جهان در چند دهه اخیر به سمت انرژی های تجدیدپذیر گردیده است. در این میان، استفاده از زیست -توده ها، بخصوص زیست توده های لیگنوسلولزی به دلیل خواصشان، مورد توجه بیشتری می باشد. بیوگاز استحصالی از مواد لیگنوسلولزیبه شرطی که از طریق هضم بی هوازی تولید شود، قابلیت دستیابی به انرژی پایدار، بدون آلوده سازی محیط زیست را دارا می باشد. با اینوجود، به دلیل طبیعت سخت اینگونه مواد، همواره فاز تجزیه پذیری آنها با مشکل مواجه می باشد. در پژوهش حاضر، از پبش تیمارهایهیدروترمال شیمیایی با هدف افزایش فرآیند لیگنین زدایی استفاده شد. فنول، سود، اسیدفسفریک، فنول + سود و اسیدفسفریک + فنول به عنوان پیش تیمارهای شیمیایی برای تسریع فرآیند تجزیه پذیری پیش ماده چوب صنوبر استفاده گردیدند. از آزمون HPLC جهت بررسی تاثیرپیش تیمار بر ترکیب پیش ماده و FTIR برای سنجش تغییر ساختار پیش ماده بهره گرفته شد. نتایج نشان داد که با استفاده از پبیش تیمارهایبه کار برده شده در این پژوهش، مقادیر لیگنین کاهش می یابد. اما میزان حذف لیگنین در محلول های اسیدفسفریک و فنول + اسید فسفریکدارای کمترین مقدار است که به ترتیب مقدار لیگنین نامحلول در آن به میزان 24/90% و 26/41% بدست آمد. اما بیشترین تغییراتساختاری چوب صنوبر مربوط به تاثیر محلول فنول بود. بنابراین با کاربرد پیش تیمار هیدروترمال- شیمیایی می توان سهم بسزایی در حذف لیگنین ترکیبات لیگنوسلولزی و در نهایت استحصال بیوگاز داشت.

انرژی های تجدیدپذیر، پسماندهای چوب، لیگنین زدایی، پیش تیمار هیدروترمال، پیش تیمار شیمیایی