سیروس رامش - کارشناس ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری
لیلا عابدی فرد - دانشجوی دکترای جغرافیا و برنامه ریزی شهری
ارشاد تنها - کارشناس ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری
سیدامیر چاووشی - کارشناس ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری

امروزه گردشگری از منابع پایدار درآمد شهرداریها محسوب می شود، اما بسیاری از شهرداران و اعضای شوراهای اسلامی با غفلت از آن به دنبال تقویت منابع درآمدی سنتی هستند. شهرداری های ایران در یک قرن گذشته نوسانات زیادی را پشت سر گذاشته اند و در استفاده از منابع دولتی مانند سایر ادارات، بیشتر وابسته به بودجه برآمده از فروش نفت بوده اند. یکی از مهم ترین علل کاهش درآمد شهرداری ها در سال های اخیر، تکیه بر منابع درآمدی ناپایدار و عدم برنامه ریزی صحیح برای ایجاد درآمدهای پایدار شهری است. تاکنون بخش عمده ای از درآمد شهرداری ها از طریق صدور مجوز برای بلند مرتبه سازی، افزایش تراکم، ساخت و سازهای بی رویه چه در درون شهر و چه در حومه شهر تامین شده است. این راه ها، روش های ناپایداری هستند که صرفا در بازه زمانی خاصی باعث افزایش درآمدهای شهری و پس مدتی از رونق می افتند که نتیجه ای جز تخریب محیط زیست شهری و ایجاد آلودگی ندارند. امروزه صنعت گردشگری به عنوان یکی از بزرگ ترین و متنوع ترین صنایع دنیا به شمار می آید و از نظر پراکنش، صنعت شماره یک جهان محسوب می شود؛ از جانب دیگر، از بزرگ ترین مولدهای اشتغال و ثروت در جهان و موتور اقتصادی برای ملل توسعه یافته و در حال توسعه است. برهمین اساس هدف اصلی پزوهش حاضر واکاوی و برنامه ریزی افزایش درآمد شهرداری ها با تاکید بر برنامه ریزی گردشگری با روش توصیفی- تحلیلی می باشد. نتایج پژوهش نشان می دهد در وضعیت کنونی که تقویت زیرساخت های گردشگری به عنوان منبع مالی پایدار می تواند شهرداری ها را از بحران اقتصادی با موفقیت عبور دهد، ابعاد مختلف توسعه گردشگری شهری باید بیش از قبل مورد توجه شهرداران و شورا ها قرار گیرد تا با تغییر نگاه، تولید درآمد در شهرداری ها نهادینه شود.

برنامه ریزی، درآمد شهرداری ها، برنامه ریزی گردشگری