نقش مشارکت مردم ساکن بافت های فرسوده شهری در حین مدیریت بحران

موضوع بافت های ناکارآمد و تاریخی که در قلب بافت های فرسوده قرار دارند، جداست. دوری از نگاه سوداگری به پروژه های متمرکز بر ارتقای کیفیت زندگی شهری با محور ساکنان و مردم محله ها رویکرد بازآفرینی شهری دولت است تا بتوان نقش مردم به عنوان بازیگران اصلی احیای بافت های فرسوده را بازیابی کرد. تحقیق حاضر نشان می دهد که مشارکت شهروندان در بهسازی و نوسازی بافت های فرسوده در چهار محور 1- فرهنگ مردم 2- میزان فراهم بودن مقتضیات مدیریت مشارکتی 3- قواعد و قوانین حاکم بر زندگی مردم می تواند موثر واقع شود لذا در این مقاله تلاش بر این است که با تبئین الگوها و شیوه های مختلف مدیریتی و مشارکت مردمی و معایب و محاسن هر یک جهت بهسازی و ساماندهی و نوسازی بافت های فرسوده شهری با مطالعات کتابخانه ای و روش تطبیقی پرداخته شود و راهکارهای اصولی بر مبنای مدیریت صحیح و علمی یشنهاد گردد. در انتهای این پژوهش این نتیجه حاصل شد که برنامه باز آفرینی، نوسازی و بهسازی بافت های فرسوده شهری به دلیل امکان استفاده از ظرفیت های قابل توجه و به دلیل احداث مسکن و توسعه دسترسی به خدمات شهری در آن به عنوان یکی از برنامه های سیاست توسعه درون زای شهری محسوب می شود لیکن تحقق این برنامه به دلیل سرمایه گذاری هنگفت مورد نیاز آن، با توجه به سطح گسترده بافت های فرسوده جز، مشارکت مردم و بخش غیر دولتی امکان پذیر نیست. همچنین وجود مناطق فشرده و فرسوده ی شهری از جمله واقعیت های شهرهای متوسط و بزرگ کشور است که به همراه خود مسایل و نیازهای خاصی را ایجاد کرده اند، به طوری که بر تصمیم گیریهای مدیران شهری اثرگذار بوده و بخش مهمی از فعالیتهای آنان به بهبود شرایط و راهکارهای مناسب برای بالا بردن شرایط زندگی در این مناطق اختصاص یافته است.

Keywords:

برنامه ریزی مشارکتی , مشارکت مردمی , بافت فرسوده , بهسازی و نوسازی .