علی رخشانی - گروه مهندسی مکانیک ، دانشکده فنی ، واحد تهران جنوب ، دانشگاه آزاد اسلامی ، تهران ، ایران
محمدمهدی شبانی - گروه مهندسی مکانیک ، دانشکده فنی ، واحد تهران جنوب ، دانشگاه آزاد اسلامی ، تهران ، ایران
محمدحسین رمضانعلی - گروه مهندسی مکانیک ، دانشکده فنی ، واحد تهران جنوب ، دانشگاه آزاد اسلامی ، تهران ، ایران

یک بررسی تجربی در مورد کاربرد ماژول های ترموالکتریک برای دستگاه های خنک کننده و دستگاه های تهویه مطبوع ومقایسه آن با دستگاه های مرسوم ارائه شده است.ماژول خنک کننده ترموالکتریک شامل شش ترموالکتریک، دو جعبه آب سرد و یک جعبه آب گرم است.در حالی که ماژول گرمایی ترموالکتریک از سه صفحه ترموالکتریک ، جعبه های آب گرم و آب سرد تشکیل شده است.نتایج به دست آمده در این مقاله بر اساس ظرفیت گرمایی حاصله و مقایسه آن با هوای محسوس سیستم های مرسوم وسیستم های با کمک ترموالکتریک می باشد.می توان دریافت که حداقل و حداکثر دمای آب به دست آمده از ماژول ترموالکتریک به ترتیب 12 ° C و 70 ° C است.برای حالت های خاموش هر 5 دقیقه، متوسط هوا که از سیستم فن با ماژول ترموالکتریک بدست می آید 2.0 درجه سانتیگراد کمتر از آن است که بدون ماژول ترموالکتریک باشد، در حالی که درجه حرارت هوا متوسط در سیستم عادی 2.5درجه سانتی گراد بالاتر از آن بدون ماژول ترموالکتریک می باشد.از مقالات بالا، برنامه های کاربردی بسیاری از سیستم های خنک کننده ترموالکتریک و سیستم های تولید انرژی وجود دارد. با توجه به آب و هوای بسیار زیاد (سردتر در فصل زمستان و در تابستان گرمتر)، سیستم فنآوری معمولی برای خنک کاریقابل استفاده نیست. از این رو برای گرمایش و سرمایش از ترموالکتریک استفاده می شود.با توجه به تراکم بالا تراشه ها در یک منطقه کوچک و نیاز به انرژی، مقدار تولید حرارت از این اجزاء نیز افزایش یافتهاست.