مهدی بابازاده - دفتر فنی شماره ۵۱ نظام مهندسی ساختمان

به طور معمول فرآیند تخصیص ریسک توسط کارفرما در اسناد مناقصه انجام می پذیرد؛ این امر موجب می شود که وی بدون در نظر گرفتن شرایط منصفانه عوامل حاضر در قرارداد، مسئولیت بیشتر ریسک ها را یک جانبه به پیمانکار واگذار کند. از سوی دیگر بدلیل عدم شناخت خصوصیات پروژه و ظرفیت های سازمانی، عموما ساختار قراردادی نامناسبی از سوی کارفرما پیشنهاد می شود و پیمانکار نیز با برداشت نادرست از محدوده مسئولیت پذیری خویش، در پروژه پا می نهد. این عدم تناسب و یا عدم آگاهی از محدوده مسئولیت پذیری، قطعا بروز اختلاف و کاهش احتمال دستیابی به اهداف عملکردی پروژه را در پی خواهد داشت. لذا بررسی روش های مناسب تخصیص ریسک در قرارداد از جمله مشارکت جهت موفقیت پروژه ضروری است. بدین منظور اتخاذ نگرش عادلانه، مشارکتی و ایجاد موقعیت برد- برد در تنظیم مفاد قراردادها، پیشنهاد می گردد. نتایج بدست آمده، یک ارتباط شفاف بین شکل قرارداد و نیز همکاری در مدیریت ریسک را در پروژه ها نشان می دهد. لذا آن دسته از اشکالی که مشارکت اولیه فعالان را پشتیبانی نموده و فرصت هایی برای گفتگوی آزاد و همکاری ایجاد می کنند، منجر به یک فرآیند مدیریت ریسک کارآمدتر خواهندشد.

تخصیص ریسک , قرارداد , استراتژی , مشارکت , موقعیت برد- برد