ارزیابی پتانسیل باززایی لایه های مختلف فلسی پیاز آماریلیس (Hippeastrum × johnsonii) تحت تاثیر تنظیم کننده های رشد مختلف
Publish place: Journal of agricultural biotechnology، Vol: 11، Issue: 4
Publish Year: 1398
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 461
This Paper With 18 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JOAGK-11-4_001
تاریخ نمایه سازی: 18 فروردین 1399
Abstract:
هدف: آماریلیس یکی از گیاهان زینتی پیازی است که تکثیر آن در شرایط طبیعی به کندی صورت می گیرد. لذا کاربرد تکنیک کشت بافت می تواند راهکار مناسبی جهت افزایش ضریب تکثیر این گیاه زینتی باشد.
مواد و روش ها : بدین منظور آزمایشی بصورت فاکتوریل (4×2×4) و در قالب طرح کاملا تصادفی با 3 تکرار و 5 مشاهده در هر تکرار طراحی گردید تا اثر غلظتهای مختلف هورمون BA و Kin (0، 5/0، 1 و 2 میلی گرم در لیتر) در ترکیب با 1/0 میلی گرم در لیتر NAA بر میزان باززایی ریزنمونه های مختلف فلس جفتی آماریلیس مورد ارزیابی قرار گیرد. ریزنمونهها به 4 نمونه فلس جفتی تقسیم و گروه بندی شدند، به طوری که در گروه یک، خارجی ترین نمونههای فلس جفتی و در گروه چهار، داخلی ترین نمونههای فلس جفتی قرار گرفتند.
نتایج: نتایج نشان داد که قطر پیازچه تولید شده تحت تاثیر موقعیت فلس جفتی در پیاز مادری قرار گرفت. فلس های جفتی گروه یک که از لایه های خارجی تر پیاز تهیه شده بودند، پیازچه های قطورتری را تولید نمودند، این در حالی است که فلس های جفتی گروه چهار، کمترین میانگین این صفت را به خود اختصاص دادند. از سوی دیگر ریزنمونه های کشت شده در محیط کشت حاوی 5/0 میلی گرم در لیتر هورمون BA به همراه 1/0 میلیگرم در لیتر هورمون NAA، بیشترین قطر پیازچه باززا شده را به خود اختصاص دادند.
نتیجه گیری: لذا کاربرد فلس جفتی گروه یک و محیط کشت MS حاوی 5/0 میلی گرم در لیتر هورمون BA به همراه 1/0 میلی گرم در لیتر هورمون NAA جهت تکثیر ریزنمونه های فلس جفتی آماریلیس توصیه می گردد.
Authors
سیده مهدیه خرازی
عضو هیئت علمی گروه بیوتکنولوژی گیاهان زینتی جهاد دانشگاهی خراسان رضوی
علی تهرانی فر
عضو هیئت علمی گروه علوم باغبانی و مهندسی فضای سبز، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد، ایران
احمد شریفی
جهاد دانشگاهی جهاد دانشگاهی
عبدالرضا باقری
عضو هیئت علمی گروه بیوتکنولوژی و به نژادی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد، ایران
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :