بررسی سواد سلامت و ارتباط آن با خود کار آمدی در سفیران سلامت

زمینه و هدف: سواد سلامت یکی از معیارهای عمده تعیین کننده سلامت می باشد. نشان دهنده مهارتهای شناختی و اجتماعی است که انگیزه و توانایی افراد برای کسب، دسترسی و درک روش های استفاده از اطلاعات جهت حفظ و ارتقای سلامتی را تعیین می کند این مطالعه با هدف بررسی سواد سلامت و ارتباط آن با خود کار آمدی در سفیران سلامت شهر ارومیه انجام گرفت. روش بررسی : در این مطالعه توصیفی تحلیلی با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای ،200 نفر از سفیران انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه ای مشتمل بر خصوصیات دموگرافیکی، پرسشنامه سنجش سواد سلامت (HELIA) و خودکارآمدی عمومی (Sherer) بود. داده ها با آزمون های آماری آنالیز واریانس و و رگرسیون تجزیه تحلیل شدند. یافته ها: نتایج این مطالعه نشان داد 21/50% سفیران سلامت از سواد سلامت ناکافی، 30% از سلامت نه چندان کافی، 23% سلامت کافی و 25/50% سلامت عالی برخوردار بودند همچنین سواد سلامت با متغیرهای سن، جنس، سطح تحصیلات وشغل ارتباط معنی دار داشت. نتایج رکرسیون نشان داد که بین سواد سلامت و خود کار امدی سفیران سلامت ارتباط معنادار وجود دارد . به طور که سواد سلامت قادر به تبیین 0/62 واریانس خود کار آمدی سفیران سلامت می باشد. نتیجه گیری: با توجه به اهمیت سواد سلامت در سفیران سلامت و تاثیری که خودکارآمدی بر سواد سلامت دارد به نظر می رسد برنامه های آموزشی در راستای افزایش خود کارآمدی می تواند در تقویت سواد سلامت مراقبین سلامت موثر باشد.

Keywords:

سواد سلامت , خود کار آمدی , سفیران سلامت