نقش پارک ها در زندگی و سلامت انسان

پارک های شهری به عنوان یکی از اصلی ترین فضاهای سبز عمومی در شهرها با قابلیت های بالقوه شان برای کارکردهای مختلف می تواند نقطه شروعی برای ضرورت اهتمام و توجه بیش تر به ملاحظات کمی و کیفی در ایجاد و طراحی این فضاها باشد.با افزایش جمعیت شهری و گسترش و تعدی لجام گسیخته فضاهای ساخته شده بر فضاهای باز و عمومی شهرها و به ویژه گسترش متراکم سازی و آپارتمان نشینی در فضای شهرها، شاهد کاهش روزافزون فضاهای باز و عمومی در شهرها هستیم و این در حالی است کهبه واسطه ازدحام جمعیت و گسترش توده ساختمانی، نیاز به چنین فضاهایی روز به روز بیش تر احساس می شود. این روند به ویژه برای گروه های خاصی چون کودکان و سالمندان بیش تر به چشم م یخورد. کودکانی که دیروز در فضاهای باز شهری و میادین و کوچه های محلی با بازی و تفریح روز خود را به شب می رساندند، امروزه به واسطه این ازدحام و ترافیک و کاهش احساس امنیت اجتماعی خانواده ها، مجبورند بخشی عمده از زمان رشد و نمو و زمان بازی و یادگیری و اجتماعی شدن خود را در فضای کوچکمساکن آپارتمانی با تماشای برنامه های تلویزیونی به شب برسانند. در چنین شرایطی، ضروری است فضاهایی چون پارک های شهری و به ویژه زمین های بازی موجود در این پارک ها به گونه ای طراحی گردند که علاوه بر ایجاد انگیزه و تشویق کودک و خانواده به گذران اوقات فراغت دراین فضاها، زمینه ای مناسب را برای تخلیه انرژی، یادگیری و خلاقیت، اجتماعی شدن و ... فراهم نماید. بر این اساس، . این پژوهش یک مطالعه توصیفی از نوع کاربردی است که مبتنی بر کسب حقایق و تجزیه و تحلیل علل آنها می باشد.

Keywords:

پارک , فضای سبز , زندگی شهری , سلامت