کاربست رکن ایده آلی نوآوری نظام یافته (تریز) در طراحی معماری

هدف: پژوهش حاضر باهدف بررسی تاثیر استفاده از رکن ایده آلی نوآوری نظام یافته (تریز) بر عملکرد طراحی معماری دانشجویان انجام شده است. روش پژوهش: روش پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی با گروه گواه و آزمون و با استفاده از طرح پیش آزمون و پس آزمون است. جامعه آماری شامل دانشجویان سال سوم رشته معماری دانشگاه نجف آباد بود. گروه گواه و آزمون به صورت تصادفی انتخاب شدند و به ترتیب شامل 24 و 23 نفر بودند. در گروه گواه طراحی به صورت معمول انجام گرفت و در گروه آزمون از رکن ایده آلی تریز در طی طراحی استفاده شد. در انتهای ترم طراحی های انجام شده با استفاده از روش ارزیابی عملکردی توسط 3 استاد ارزیابی و داده های به دست آمده با استفاده از نرم افزار SPSS23 و با آزمون تحلیل کوواریانس تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: نتایج حاصل از پژوهش نشان داد که آموزش و استفاده از رکن ایده آلی تریز باعث بهبود عملکرد طراحی دانشجویان می شود و نمرات ارزیابی آن ها به شکل معناداری بیشتر از نمرات ارزیابی گروه گواه است. نتیجه گیری: استفاده از تکنیک های خلاقیت به ویژه تئوری تریز که مشوق هر دو نوع تفکر همگرا و واگرا است، در فرایند طراحی معماری ضروری است و آموزش آن در طی دوران تحصیل دانشجویان توصیه می شود.

Keywords:

نوآوری نظام یافته , تئوری تریز , فرایند طراحی معماری , نوآوری در معماری , تریز در طراحی