حسن ملکی لجایر - دانشجوی سابق دکتری علوم باغبانی (گیاهان زینتی)، دانشکده علوم کشاورزی، دانشگاه گیلان، رشت | استادیار اصلاح وفیزیولوژی گیاهان زینتی، گروه علوم گیاهی و گیاهان دارویی، دانشکده مشگین شهر، دانشگاه محقق اردبیلی
یوسف حمید اغلی - دانشیار، دانشکده علوم کشاورزی، دانشگاه گیلان، رشت
هدایت زکی راده - استادیار، دانشکده علوم کشاورزی، دانشگاه گیلان، رشت
محمدحسن بیگلوئی - دانشیار، دانشکده علوم کشاورزی، دانشگاه گیلان، رشت

کاربرد گیاهان بومی و دارویی در منظر شهری، با نیاز آبی کم و نیاز به مراقبت کمتر و همچنین گونه­هایی با پتانسیل و ارزش زینتی بالا، در حال افزایش می­باشد. در این تحقیق نیز قابلیت کشت گونه­های آویشن Thymus kotschyanus، T. sepyllum، T. fedtschenkoi، T. vulgaris،T. daenensis  و T. pubescence  در فضای سبز طی 2 سال مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد که گونه­های Thymus kotschyanus، T. sepyllum و T. fedtschenkoi بیشترین پذیرش و گونه­های T. pubescence و T. daenensis کمترین پذیرش را از لحاظ زیبایی در مرحله رشد رویشی و زایشی، در بین مردم داشتند. همچنین، گونه T. kotschyanus به­دلیل گلدهی زودهنگام در بهار، طول دوره گلدهی بیشتری نسبت به سایر گونه­ها، به خصوص گونه­های دیرگل T. sepyllum و T. daenensis داشت. بیشترین سطح پوشش، تعداد گل آذین و تعداد گل در گل­آذین نیز در گونه­های T. sepyllum وT. kotschyanus مشاهده شد. گونه های T. sepyllum و T. vulgaris طویل ترین گل­آذین­ها را به خود اختصاص دادند؛ ولی اندازه گل­های این گونه­ها خیلی کوچک­تر از سایرین بود. بزرگ ترین گل و قطر گل­آذین در گونه­های T. daenensis و T. pubescence مشاهده شد. در کل، گونه های مورد مطالعه دارای صفات ارزشمند جهت معرفی به فضای­سبز هستند؛ ولی گونه­های T. kotschyanus و T. sepyllum، به­ترتیب مناسب­ترین گونه­ها جهت معرفی به عنوان گیاهان پوششی در فضای­سبز هستند.

ارزیابی دیداری, تعداد گل, دوره گلدهی, گونه های بومی, گیاه پوششی