سجاد قاصدی یولقونلو - دانشجوی سابق دکتری پژوهشکده انگور و کشمش، دانشگاه ملایر
حمید زارع ابیانه - استاد آبیاری و زهکشی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه بوعلی سینا، همدان
محمد علی نجاتیان - دانشیار، مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی قزوین و عضو گروه پژوهشی به زراعی و به نژادی پژوهشکده انگور و کشمش، دانشگاه ملایر
معصومه ملکی - استادیار زیست شناسی، دانشکده علوم پایه، دانشگاه ملایر

به­ منظور ارزیابی اثر تغییر شیوه آبیاری جویچه ای به قطره ای، بر عملکرد و برخی صفات فیزیولوژیکی انگور بیدانه سفید، آزمایشی در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در چهار تکرار و در طی سال های زراعی 94-93 و 95-94 روی تاک های 14 ساله اجرا شد. تیمارهای آزمایش شامل: آبیاری جویچه ای1 (I1)، قطره ای به ­همراه جویچه ای (2I)، بابلر (3I)، قطره ای1 (4I)، ترکیب قطره ای سطحی و زیر سطحی (I5)، قطره ای2 (I6)، قطره ای3 (I7) و جویچه ای2 (I8) بودند. نتایج نشان داد که کلروفیل کل در تیمارهای قطره ای کاهش و اسید آمینه پرولین و گلایسین­بتائین افزایش یافت. تیمار قطره ای1 (I4) بیشترین غلظت کربوهیدرات های محلول برگ و از طرفی پایداری غشای کمتری داشت. از نظر عملکرد، تیمارهای جویچه ای2، قطره ای2 (I6) و قطره ای3 (I7)، به­ ترتیب با 43، 31 و 28 تن در هکتار، بیشترین عملکرد محصول را به خود اختصاص داده بودند. همچنین تیمار قطره ای3 I7 با 2/1 گرم بیشترین وزن حبه را داشت. از نظر کارایی مصرف آب ،(WUE)، تیمار قطره ای2 (I6) با 3/10 کیلوگرم انگور بر مترمکعب آب، مصرف آب بهینه تری نسبت به سایر تیمارهای آبیاری به ویژه جویچه ای1 و جویچه ای2 داشت. نتایج این پژوهش نشان داد که تغییر شیوه آبیاری جویچه ای1 به قطره ای، باعث اعمال تنش خشکی در تاک های مسن می گردد؛ اما عملکرد کاهش نمی یابد.

پایداری غشا, جویچه ای, درصد قند, قطره ای, کارایی مصرف آب