سارا خبازی - دانشجوی سابق کارشناسی ارشد، گروه علوم باغبانی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه هرمزگان، ایران
فرزین عبدالهی - استادیار، گروه علوم باغبانی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه هرمزگان، ایران
مصطفی قاسمی - استادیار مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان قزوین، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، قزوین، ایران
سمیه رستگار - استادیار، گروه علوم باغبانی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه هرمزگان، ایران

کمبود عناصر ریز مغذی یکی از عوامل اصلی کاهش عملکرد کمی و کیفی میوه مرکبات می باشد. این پژوهش برای بررسی اثر تیمارهای قبل از برداشت سولفات­روی و سولفات­منگنز بر کمیت و کیفیت میوه پرتقال نافی به­صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با سه تکرار انجام شد. فاکتورهای آزمایش شامل سولفات­روی در چهار سطح صفر، 2، 4 و 6 گرم در لیتر و سولفات­ منگنز در چهارسطح صفر، 1، 2 و 4 گرم در لیتر بودند که  طی دو مرحله ( 15روز قبل از تمام گل و 15روز بعد از تمام گل) اعمال شدند. نتایج نشان داد هر دو نوع کود مورد استفاده، کیفیت میوه پرتقال را در زمان برداشت، در مقایسه با شاهد بهبود بخشیدند. به طوری که در درختان  محلول پاشی شده، تعداد میوه، طول و قطر میوه، وزن میوه، حجم آب میوه، مواد جامد محلول و ویتامین ث بیشتر از درختان شاهد بود. در اغلب صفات مورد ارزیابی، موثرترین تیمارها، غلظت 4 گرم در لیتر سولفات­روی + 1 گرم درلیتر سولفات­منگنز بود. هم چنین نتایج اثر متقابل  نشان داد که در اغلب صفات مورد بررسی، تیمارهای ترکیبی 4 گرم سولفات­روی + 1 گرم سولفات­منگنز، 6 گرم سولفات­روی + 1 گرم سولفات­منگنز و 6 گرم سولفات روی + 4 گرم سولفات­منگنز، نتایج بهتری نشان دادند. به طورکلی می­توان گفت که کاربرد کود سولفات­روی و سولفات­منگنز در مقایسه با شاهد توانستند کیفیت و کمیت میوه پرتقال را در زمان برداشت افزایش دهند.

سولفات روی, سولفات منگنز, محلول پاشی, مواد جامد محلول, ویتامین ث