هادی شوکتی - دانش آموخته کارشناسی ارشد آبیاری و زهکشی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران.
مهدی کوچک زاده - دانشیار گروه مهندسی آبیاری و زهکشی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران.
علی اکبر نوروزی - دانشیار پژوهشکده حفاظت خاک و آبخیزداری، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، تهران، ایران.

با توجه به بحران آب در کشور، یکی از روش هایی که می تواند در راستای کاهش فشار بر منابع آب کارساز و مفید باشد، طراحی سامانه های استحصال آب باران می باشد. طراحی این سامانه ها از لحاظ اقتصادی باید قابل توجیه باشد که این کار نیازمند مهندسی و مطالعه می باشد. خرید مخزن و لوله های انتقال رواناب، بیشترین هزینه را در طراحی سامانه های استحصال آب باران دارا می باشند، لذا محل نصب مخازن باید به گونه ای باشد که علاوه بر کاهش تعداد مخازن، کمترین طول لوله های انتقال را نیز بطلبد. تهیه مدل رقومی و حوضه بندی منطقه می تواند با تعیین محل تجمع آب باران، در انتخاب بهترین محل نصب مخازن کارساز باشد. در این صورت، آب باران بصورت ثقلی به مخازن منتقل خواهد شد و دیگر نیازی به پمپاژ آن نمی باشد که این کار، علاوه بر کاهش هزینه، از رواناب و آبگرفتگی در محل تجمع آب باران نیز جلوگیری خواهد کرد. یکی از روش هایی که می توان به کمک آن حوضه بندی منطقه را استخراج کرد، استفاده از پهپاد می باشد. تا کنون نظیر این کار در بررسی های که صورت گرفت، انجام نشده است و همواره محل نصب مخازن به صورت تجربی تعیین شده است. بسیاری از محققین از جمله (والش و همکاران، 2014 ) و (لی و همکاران، 2017 ) هرکدام در تحقیقات جداگانه ای، به بررسی نقش سامانه های استحصال آب باران در کنترل رواناب در مناطق مختلف پرداختند. نتایج حاکی از آن است که اجرای سامانه استحصال آب باران در این مناطق، رواناب و خسارات ناشی از آن را تا حد زیادی کاهش می دهد. (طباطبائی یزدی و همکاران، 1389) .

پهپاد، دانشگاه تربیت مدرس، نرم افزار Agisoft.Photoscan