مریم عابدی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی شیمی بیوتکنولوژی، دانشگاه شهید باهنر - کرمان، ایران.
سید احمد عطائی - دانشیار گروه مهندسی شیمی دانشگاه شهید باهنر کرمان، ایران.

آفتکش ها ترکیباتی هستند که از آنها برای کنترل آفات استفاده می شود. برای حفظ محصولات کشاورزی در مقابل انواع تنش ها، روش های مختلف از جمله رهایش دارو کاربرد دارد. بار گذاری دارو در میکرو و نانوذرات پلیمری با روش های مختلفی انجام می گیرد که رایج ترین روش شناخته شده، روش امولسیون تبخیر حلال می باشد. حشره کش ایمیداکلوپراید با تاثیر گذاری بر روی سیستم عصبی مرکزی حشرات منجر به فلج کردن و مرگ آنها می شود. از فواید کپسوله سازی در کشاورزی، می توان به کم کردن آلودگی از طریق کنترل انتشار ماده ی فعال در حشره کش ها یا آفتکش ها اشاره نمود. در این تحقیق حشره کش ایمیداکلوپراید با استفاده از پلیمر پلی اتیلن گلیکول به روش تبخیر حلال کپسوله شده و به عنوان یک سیستم رهایش دارو مورد استفاده قرار گرفت. هدف از این تحقیق به دست آوردن بیشترین بازده و بررسی پارامترهای متغیر می باشد. با استفاده از روش پلاکت برمن پارامترهای متغیر شناسایی شدند؛ پس از آنالیز نتایج توسط دستگاه اسپکتروفتومتر (UV-vis) ، مشخص شد که بیشترین بازده و بارگذاری دارو مربوط به سطح بالای دارو و سطح پایین غلظت محلول پلی وینیل الکل می باشد.

رهایش دارو، پلی اتیلن گلیکول، ایمیداکلوپراید، سیستم رهایش کنترل شده، روش تبخیر حلال.