اصغر رمضانیان - دانشیار، دانشکده کشاورزی، دانشگاه شیراز
پگاه احمدی - دانشجوی سابق کارشناسی ارشد، دانشکده کشاورزی، دانشگاه شیراز
فریبرز حبیبی - دانشجوی دکتری، دانشکده کشاورزی، دانشگاه شیراز

در این پژوهش، تاثیر پوشش­های خوراکی کیتوزان، نانوکیتوزان، متیل­سلولز و پکتین بر حفظ ترکیب های زیست فعال و افزایش ماندگاری اناردانه رقم رباب نی­ریز (Punica granatum L. cv. Rabbab-e-Neyriz) بررسی شد. اناردانه­ها با محلول کیتوزان 5/1 درصد، متیل­سلولز 3 درصد، پکتین 3 درصد و نانوکیتوزان خالص (100 درصد) پوشانده شدند و در دمای 5 درجه سلسیوس به مدت 16 روز نگهداری و با فاصله زمانی هر چهار روز یک بار ارزیابی شدند. در پایان 16 روز نگهداری در دمای 5 درجه سلسیوس در همه نمونه­ها به جز نمونه­های تیمارشده با کیتوزان 5/1 درصد، آلودگی قارچی مشاهده شد. بیشترین و کمترین کاهش وزن اناردانه­ها به ترتیب در تیمار شاهد و تیمار کیتوزان 5/1 درصد به دست آمد. پوشش­های خوراکی به­ویژه کیتوزان به طور معنی­داری از کاهش میزان آنتوسیانین کل و اسید آسکوربیک­ اناردانه­ها جلوگیری کردند. فنول کل و فعالیت پاداکسندگی (آنتی­اکسیدانی) آب­میوه در مدت انبارداری کاهش یافت، هرچند پوشش کیتوزان به طور معنی­داری باعث حفظ ترکیب های زیست فعال شد. پوشش­های خوراکی به ویژه کیتوزان باعث حفظ مواد جامد محلول، اسیدیته کل و شاخص طعم آب­میوه در مقایسه با شاهد شد. در کل، تیمار کیتوزان به طور موثری باعث کاهش از دست­ دادن آب، کاهش ضایعات اناردانه­ها و حفظ ترکیب های زیست فعال در مدت انبارداری شد.

اسید آسکوربیک , آنتوسیانین, شاخص طعم, فعالیت پاداکسندگی, فنول کل