تاثیر کمپوست پسماند جامد کارخانه روغن کشی زیتون بر درصد و کیفیت روغن زیتون رقم های ’زردʻ و ’روغنیʻ در منطقه منجیل

 پسماند کارخانه های روغن کشی زیتون غنی از مواد آلی و عنصرهای غذایی است، که می توان از آن برای بهبود حاصل خیزی خاک پس از کمپوست سازی استفاده و مشکل بازیافت آن را نیز حل کرد. بدین منظور، آزمایشی به صورت فاکتوریل در سال های 1392 تا 1394 در منطقه منجیل انجام گرفت. تیمارها شامل سطوح مختلف کمپوست تفاله زیتون (12، 24 و 36 کیلوگرم به ازای هر درخت به همراه 15 کیلوگرم کود دامی به عنوان شاهد) که روی دو رقم زیتون ’زردʻ و ’روغنیʻ بررسی شد. نتایج نشان داد، بین سطوح مختلف کمپوست و شاهد از نظر درصد روغن اختلاف معنی داری در سال اول وجود نداشت، اما در سال دوم درختانی که با 36 کیلوگرم کمپوست تیمار شدند، با افزایش 71/5 درصد روغن، اختلاف معنی داری نسبت به شاهد نشان دادند. بین سطوح مختلف کمپوست و شاهد تفاوت معنی داری از نظر اسیدهای چرب آزاد و جذب در طول موج های فرابنفش (K232 و K270) روغن در هر دو سال وجود نداشت. در سال دوم، درختانی که با 24 و 36 کیلوگرم کمپوست تیمار شدند از نظر ارزش پراکسید کیفیت بهتری (میزان کمتری) نسبت به دیگر تیمارها داشتند. در سال دوم کیفیت روغن از نظر میزان فلاونوئید، درختانی که با کمپوست تیمار شدند با اختلاف معنی دار بهتر از شاهد بود. هرچند، در این سال میزان سبزینه (کلروفیل) و کاروتنوئید کل روغن در شاهد بالاتر بود، اما نسبت سبزینه به کاروتنوئید روغن در درختان تیمارشده با کمپوست و شاهد اختلاف معنی داری نداشتند. دو رقم زرد و روغنی اختلاف های معنی داری از نظر اسید چرب آزاد، ارزش پراکسید روغن،  K232و K270، فنل، فلاونوئید، سبزینه و کاروتنوئید کل روغن نشان دادند. به طورکلی، کیفیت روغن هر دو رقم زیتون که با کود دامی و یا کمپوست تفاله زیتون تیمار شدند در طی دو سال بر پایه استانداردهای شورای بین المللی روغن زیتون در محدوده روغن زیتون طبیعی فوق ممتاز بود.

Keywords:

درصد روغن , فنل کل , فلاونوئید کل و ظرفیت پاداکسندگی