الهام رمضانی - دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه علوم باغبانی دانشگاه گیلان
جمالعلی الفتی - استادیار، گروه علوم باغبانی دانشگاه گیلان
تیمور رضوی پور - مربی، موسسه تحقیقات برنج کشور

به­منظور بررسی تاثیر مدت کمپوست­سازی بر افزایش بازده زیست توده (بیوماس) و بهبود برخی خواص کیفی قارچ دکمه­ای (Agaricus bisporus) در بستر­های مختلف ناشی از ضایعات کشاورزی، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کامل تصادفی با دوازده ترکیب تیماری (شش نوع بستر و دو تیمار مدت کمپوست­سازی) در سه تکرار به اجرا درآمد. تیمارهای مورد استفاده در این آزمایش شامل بسترهای حاوی کلش گندم و کلش برنج به عنوان ماده اصلی و مکمل­های کود مرغی، تفاله زیتون و کود اسبی و دو مدت کمپوست­سازی (کوتاه مدت (16 روزه) و بلندمدت (22روزه)) بودند. بستر حاوی کلش برنج و کود مرغی بیشترین میانگین (18/67 درصد) را ازنظر بازده زیست توده داشتند. قارچ های ناشی از بستر کلش برنج و تفاله زیتون بیشترین ماده خشک (73/8 درصد) را داشتند، درحالی که قارچ­های مربوط به بستر کلش گندم و تفاله زیتون بیشترین نیتروژن (63/6 درصد)، پروتئین (46/41 درصد) و ظرفیت پاداکسندگی (آنتی اکسیدانی) (4/54 درصد) را تولید کردند. قارچ­های تولیدشده در بستر کلش برنج و کود اسبی بیشترین خاکستر (83/9 درصد) را داشتند. قارچ­های رشد یافته در روش کوتاه­مدت ازنظر بازده زیست توده بیشترین میانگین (41/42 درصد) را نشان دادند. بر پایه نتایج این آزمایش از لحاظ اقتصادی توصیه می­شود در استان­های شمالی کشور به­ویژه گیلان، بستر کلش برنج و کود مرغی برای تولید قارچ دکمه­ای استفاده شود.

پروتئین, ظرفیت پاداکسندگی, کمپوست, فنل کل