مریم رنجبر کبوترخانی - دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشگاه ولی عصر(عج)، رفسنجان
مجید اسماعیلی زاده - استادیار، دانشگاه ولی عصر(عج)، رفسنجان
حمیدرضا کریمی - دانشیار، دانشگاه ولی عصر(عج)، رفسنجان
محمد حسین شمشیری - دانشیار، دانشگاه ولی عصر(عج)، رفسنجان

به­منظور بررسی تاثیر تیمارهای سیلیکات پتاسیم و سولفات پتاسیم بر ویژگی های رشدی دانهال­های پسته رقم بادامی ریز زرند کرمان در شرایط تنش شوری، پژوهشی به صورت فاکتوریل با سه عامل شامل دو سطح شوری از منبع NaCl (0 و 90 میلی­مولار)، سه سطح سیلیسیم از منبع سیلیکات پتاسیم (0، 50 و 100 میلی­گرم بر لیتر) و سه سطح پتاسیم از منبع سولفات پتاسیم (0، 1 و 2 درصد)، در قالب طرح کامل تصادفی با سه تکرار انجام شد. 45 روز پس از سبز شدن بذرها تنش شوری اعمال شد. محلول­پاشی با سیلیکات پتاسیم و سولفات پتاسیم یک هفته پیش از آغاز تنش شوری و یک هفته پس از آغاز تنش شوری بود. نتایج نشان داد که شوری آب موجب کاهش محتوای آب نسبی برگ، کارایی استفاده از آب، مجموع پروتئین­های محلول برگ و افزایش میزان نشت الکترولیت­ها، پرولین، قندهای محلول و ترکیب های فنلی برگ و گلایسین­بتائین برگ و ریشه شد. کاربرد سیلیکات پتاسیم و سولفات پتاسیم باعث افزایش معنی­دار محتوای آب نسبی برگ، کارایی استفاده از آب، مجموع پروتئین­های محلول، پرولین، قندهای محلول و ترکیب های فنلی برگ و گلایسین­بتائین برگ و ریشه و کاهش میزان نشت الکترولیت­های برگ در شرایط تنش شوری شدند. تیمار شوری در مقایسه با شاهد محتوای آب نسبی برگ را 52/31 در صد کاهش داده و نشت الکترولیت ها را 28/91 درصد افزایش داد درحالی که تیمار 50 میلی گرم بر لیتر سیلیکات پتاسیم و 2 درصد سولفات پتاسیم در شرایط شوری محتوای آب نسبی برگ را 67/51 درصد افزایش و نشت الکترولیت ها را 62/67 درصد کاهش داد. 

پرولین, پسته, تنش غیرزنده, سولفات پتاسیم, سیلیکات پتاسیم, گلایسین بتائین