آسیه باغبانی - دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه علم وصنعت ایران، تهران، ایران
افشین شریعت مهیمنی - دانشیار، دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه علم وصنعت ایران، تهران، ایران
سعید رحمانی - دانش آموخته کارشناسی ارشد ، آزمایشگاه تحقیقاتی ترافیک، دانشگاه علم وصنعت ایران، تهران، ایران
امین صیاد - دانش آموخته کارشناسی ارشد، دانشکده مهندسی، دانشگاه آزاد- واحد علوم و تخقیقات، تهران، ایران

تشدید مشکلات ترافیکی از قبیل ازدحام، آلودگی و کمبود منابع توسعه زیرساخت های حمل ونقلی بخصوص در کشورهای درحال توسعه از یک سو و کاهش شاخص های فعالیت بدنی از سوی دیگر سبب شده پیاده روی به عنوان یک شیوه حمل ونقل غیرموتوری و پاک موردتوجه تصمیم گیران قرار گیرد. این پژوهش به بررسی عوامل تاثیرگذار بر میزان پیاده روی و انتخاب شیوه ی پیاده روی در تمامی سفرهای روزانه پرداخته است. بدین منظور از مدل های لوجیت و مدت زمان برای مدل سازی استفاده شده است. در این مطالعه از داده های بهنگام سازی طرح جامع حمل ونقل شهر مشهد استفاده شده است. نتایج مدل ها نشان می دهد عوامل مختلفی مانند بعد خانوار، سن کم و تراکم مسکونی رابطه مستقیمی با مدت زمان پیاده روی و انتخاب شیوه ی پیاده روی در تمامی سفرهای روزانه دارد. همچنین یافته ها حاکی از این است که مردها (در مقایسه با زن ها) و افراد با سطح تحصیلات بالاتر مدت زمان بیش تری را صرف پیاده روی روزانه می کنند. نتایج بررسی رفتار گروه های مختلف شغلی نشان می دهد که به طور کلی دانش آموزان بیش از سایر گروه های شغلی پیاده روی می کنند. فراهم کردن بسترهای لازم و ارائه سیاست های تشویقی در جهت افزایش میزان پیاده روی در نهادهای دولتی و شرکت های خصوصی می تواند موجب ارتقای سطح پیاده روی در سطح جامعه و به خصوص کارمندان شود.

مدت زمان پیاده روی, مدل لوجیت دوتایی, مدل مدت زمان, حمل ونقل غیرموتوری