اثرات تغییر پوشش زمین بر روی سیلاب شهری و باران ربایی مطالعه موردی در بندرعباس

در این مطالعه، تصاویر ماهوراه ای چند زمانه همراه با داده های بارش و مشاهدات میدانی برای ارزیابی تغییرات فضایی و زمانی سیل شهری و پتانسیل برداشت آب شهری در شهر ساحلی بندرعباس، در طول دوره 1976 تا 2016 مورد استفاده قرار گرفت. در طول دوره مطالعه، جمعیت در حدود 3.8 برابر افزایش یافت و حدود 4 برابر در مناطق مسکونی افزایش یافت. این شهر که در یک منطقه گرم و خشک با بارش متوسط حدود 100 میلی متر در سال قرار دارد، در یک زیر ساخت زه کشی جامع سرمایه گذاری نکرده است. در نتیجه، فراوانی، وسعت و ریسک مرتبط با سیل های شهری به طور قابل توجهی افزایش یافت گسترش مناطق ساخهت شده به تدریج پوشش غیر قابل نفوذ مین در شهر راافزایش داد، حداقل بارش مورد نیاز برای تولید رواناب را تا حدود 32% کاهش داد و به طور قابل توجهی ضریب رواناب را افزایش داد. به موازات شهرنشینی سریع، پتانسیل برداشت آب باران شهری به طور قابل توجهی در طول سال های 1976 تا 2016 افزایش یافت. نقشه های سیلاب شهری با استفاده از سه عامل بارش مازاد، ارتفاع از سطح دریا و شیب زمین تهیه شد. این مطالعه تاثیر شهرنشینی را از طریق ارزیابی رابطه بین شهرنشینی، رواناب، سیل های محلی و پتانسیل برداشت آب باران در بندرعباس نشان می دهد و مبنایی برای توسعه شیوه های مدیریت آب طوفان شهری پایدار برای شهر و شهرهای مشابه فراهم می کند.

Keywords:

رواناب , سیل های محلی , پتانسیل برداشت آب باران