علل ایجاد شهرهای جدید و ناموفق بودن آن ها در جذب جمعیت نمونه موردی: شهر جدید مجلسی در اصفهان

مقوله احداث شهرهای جدید عمده ترین سیاستی است که اینک مدیریت شهری و برخی از دستگاه های اجرایی مملکت به منظور دستیابی به هدف هایی، همچون مهار رشد شهرهای بزرگ، مقابله با مسایل رشد شهرنشینی در آینده و از بین بردن آثار فزاینده تمرکز امور، آن را در راس تصمیم گیری های خود قرار داده اند. شهرهای جدید با توجه به تحولات نظریه ای در نظام های مختلف اجتماعی، اقتصادی زمان خود دگرگونی های اساسی ای را پذیرفته اند. در حال حاضر شهر جدید به اجتماع های از پیش برنامه ریزی شده، جامعه ای خود اتکا، با جمعیت و مساحت مشخص، فاصله ای معین از مادرشهر، اهداف معین و برخوردار از تمام امکانات و تسهیلات لازم برای یک محیط مستقل گفته می شود. الگوی اولیه شهرهای جدیدامروزی، بیشتر بر پایه نظریه باغشهر استوار است. هدف از ایجاد شهرهای جدید در ایران را می توان در قالب دو هدف: یعنی تمرکز زدایی از شهرهای بزرگ و تمرکزگزینی جمعیت در مناطق توسعه نیافته دانست. عملکرد شهرهای جدید ایران نشان از آن دارد که شهرهای جدید ایران هنوز توانسته است که آن جمعیت پیش بینی شده خود را جذب نماید. و چه عواملی باعث شده که با وجود سرمایه گذاری های بسیاری که قابل برگشت نیز هست. شهرهای جدید ایران در جذب جمعیت موفق نباشند لذا برای دستیابی به این پرسش در این پژوهش به عنوان نمونه موردی شهر جدید مجلسی در اصفهان انتخاب شده است. و با استفاده از مشاهده و مصاحبه و مطالعه اسناد بالادست به پاسخ این سوال دست یافته ایم و در نهایت به این نتیجه رسیده ایم که از مشاهده و مصاحبه و مطالعه اسناد بالادست به پاسخ این سوال دست یافته ایم و در نهایت به این نتیجه رسیده ایم که بی هویتی شهرهای جدید، عدم تطابق با فرهنگ ساکنان، خوابگاهی بودن، مکانیابی نامناسب و.. تنها چندعاملی هستند که در پاسخ به سوال فوق می توان از آنها نام برد. در پایان کار نیز پیشنهاداتی جهت رفع این عوامل ذکر گردیده است.

Keywords:

شهر جدید , جمعیت پذیری , بی هویتی , تعلق مکان , شهر جدید مجلسی