تاثیر مدیریت آبیاری بر عملکرد گندم در منطقه بیرجند

ایران به لحاظ قرار گرفتن در ناحیه خشک و نیمه خشک جهان از نزولات آسمانی محدودی برخوردار است که با برنامه ریزی و استفاده اصولی از امکانات میتوان از کاهش تولید در سالهای کم باران جلوگیری کرد. انجام آبیاری تکمیلی یکی از روشهایی است که میتواند به عملکردی پایدار و رضایتبخش در دیمزارهای گندم منجر شود. بدین منظور تحقیقی بر پایه طرح بلوکهای کاملا تصادفی با 3 تکرار در در سال زراعی 1396-1395 در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه بیرجند انجام شد. تیمارهای آزمایش شامل سطوح مختلف آبیاری I1) و I2 به ترتیب معادل 100 و 50 درصد نیاز آبی گیاه و I3 شامل تیمار دیم با 1 مرحله آبیاری تکمیلی) بودند. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که اثر تیمارهای مختلف آبیاری بر عملکرد بیلوژیک و اقتصادی معنیدار است. همچنین نتایج مقایسه میانگین نشان داد، بیشترین مقدار عملکرد بیولوژیک و اقتصادی مریوط به تیمار 100 درصد نیاز آبی گیاه و به ترتیب برابر با 6940 و 9/2222 کیلوگرم در هکتار و کمترین مقدار عملکرد بیولوژیک و اقتصادی مربوط به تیمار دیم با یک مرحله آبیاری تکمیلی و به ترتیب برابر با 7/3976 و 5/637 کیلوگرم در هکتار بود. به طور کلی عملکرد بیولوژیک و اقتصادی در تیمارهای I2 و I3 نسبت به تیمار I1 کاهش معنیداری پیدا کرده است.

Keywords:

آبیاری تکمیلی , عملکرد اقتصادی , عملکرد بیولوژیک , نیاز آبی