پگاه صیدی - دانشجوی دکتری روانشناسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد اهواز، اهواز، ایران
فرح نادری - دانشیار، گروه روانشناسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد اهواز، اهواز، ایران
پرویز عسکری - دانشیار، گروه روانشناسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد اهواز، اهواز، ایران
حسن احدی - استاد، گروه روانشناسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران، تهران، ایران

مقدمه: افسردگی و اضطراب از عوامل موثر در افزایش قند خون هستند. استفاده از مداخلات روان شناختی از راه های مناسب و کم هزینه برای کنترل این عوامل است. هدف پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی روش پسخوراند زیستی – تن آرامی  بر افسردگی، اضطراب و قند خون بیماران مبتلا به دیابت نوع1 بود. روش: در این پژوهش که به روش تجربی با طرح پیش آزمون پس آزمون وگروه کنترل با گمارش تصافی انجام شد، گروه نمونه از میان بیماران مراجعه کننده به مرکز سلامت شهر کلار واقع در اقلیم کردستان کشور عراق انتخاب شدند. از میان پرونده های موجود31 زن و مرد داوطلب 25-45 ساله به صورت در دسترس انتخاب شده و به صورت تصادفی در دو گروه کنترل و آزمایش قرار داده شدند و به پرسشنامه افسردگی بک (BDI-II) و پرسشنامه اضطراب اشپیلبرگر(STIA) پاسخ دادند و نمره آزمایشHba1c  آنها ثبت شد. آزمودنی های گروه آزمایش به مدت8 هفته تحت درمان با روش پسخواند زیستی - تن آرامی قرار گرفتند در حالی که گروه کنترل در این مدت درمان قبلی خود را بدون تغییر دریافت کردند. سپس آزمودنی های هردو گروه مورد پس آزمون قرار گرفتند. برای تحلیل داده ها از آمار توصیفی، تحلیل واریانس و تحلیل کوواریانس استفاده شد. یافته­ها: در پس آزمون میانگین افسردگی دو گروه تفاوت معناداری با پیش آزمون نداشت (8050p=) اما میانگین اضطراب آشکار (0010p=) اضطراب پنهان(0050p=) و قند خون(0000p=) گروه مداخله در پس آزمون به طور معناداری کاهش یافته بود. نتیجه گیری: روش پسخوراند زیستی تن آرامی باعث کاهش اضطراب و قند خون بیماران مبتلا به دیابت نوع یک می شود اما تاثیری بر افسردگی آنها ندارد.

دیابت, پسخوراند زیستی- تن آرامی, افسردگی, اضطراب, قند خون