امیر عزیزی - دانشجوی مهندسی عمران، مهندسی و مدیریت ساخت، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران جنوب
سیدعظیم حسینی - استادیار مدیر گروه تحصیلات تکمیلی عمران دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران جنوب

بتن یکی از پر کاربردترین سازه های صنعتی و ساختمانی می باشد که سیمان از اجزای اصلی تشکیل دهنده آن است. تولید سیمان نیازمند مصرف مقادی زیاد انرژی بوده و نقش عمده ای در آلودگی محیط زیست و انتشار گازهای گلخانه ای دارد. کاهش مصرف سیمان یکی از راهکارهای حفظ محیط زیست می باشد. به عنوان مثال با بکارگیری سرباره آهنگدازی در طرح اختلاط بتن، نه تنها نیازی به انبار کردن یا مدفون کردن این ضایعات صنعتی نمی باشد بلکه به علت تولید کمتر سیمان، مقادیر کمتر گازهای آلاینده و گلخانه ای تولید خواهد شد. در تحقیقات مشاهده شده است که استفاده از سرباره در درصدهای بالا منجر به افت مقاومت اولیه بتن می شود و محققان مختلفی با به کارگیری نانوذرات و یا پوزولان های طبیعی در طرح اختلاط بتن پرداخته اند. همچنین، استفاده از الیاف فایبری، به منظور افزایش مقاومت و دوام بتن در تحقیقات متعددی دیده شده است که در بتن های مختلف مورد بررسی قرار گرفته است. استفاده از این سه ماده در یک رده مشخص بتن با طرح اختلاط اولیه یکسان، از جمله مسائلی می باشد که به ندرت در تحقیقات دیده شده است. در تحقیق حاضر پس از بررسی تحقیقات اولیه، پیرامون سه ماده ذکر شده به جمع آوری عددی نتایج تحقیقات پرداخته شده است.

الیاف فلزی، سرباره، الیاف پلی پرلین، نانوسیلیس، نانورس، شبکه عصبی، مقاومت کششی و مقاومت فشاری