ارزیابی رضایت مندی و پایداری اجتماعی در مسکن مهر

پروژه مسکن مهر، بزرگ ترین طرح ملی مسکن است که در راستای بهبود وضعیت مسکن از سوی دولت در دستور کار قرار گرفته است. به علت گستردگی طرح و اهمیت آن بررسی نتایج حاصل از این تجربه ضروری به نظر می رسد. هدف اصلی این پژوهش ارزیابی میزان رضایت مندی از زندگی ساکنان و بررسی شاخص های پایداری اجتماعی در مسکن مهر قزوین می باشد. روش این پژوهش توصیفی تحلیلی و ابزار جمع آوری اطلاعات شامل مطالعات اسنادی و پیمایشی از طریق توزیع پرسشنامه و مصاحبه با ساکنان است. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS انجام شده است، پایداری پرسشنامه نیز با آزمون آلفای کرونباخ مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاصل از آزمون تی تست حاکی از آن است که مقدار سطح معنی داری sig به دست آمده برای جامعه کمتر از 0.05 و درصد اطمینان 95%، بوده است. با توجه به معیار عددی 3 برای سنجش رضایت مندی و نتایج حاصل از آزمون به میزان 2.49 به این نتیجه می رسیم که اختلاف معنی داری بین نتیجه آزمون و معیار وجود داد به طوری که فقدان رضایت مندی ساکنان آشکار گردید. با توجه به افزایش سطح رضایت مندی و پایداری اجتماعی، پیشنهاداتی از جمله ایجاد مراکز آموزشی مانند مدارس، نهضت سوادآموزی، ایجاد پارکینگ عمومی، ایجاد پاسگاه نیروی انتظامی در منطقه و همچنین مشارکت مسئولین با مردم برای رفع مشکلات و همچنین انتخاب مدیر ساختمان برای هر بلوک و برقراری جلسات هفتگی یا ماهانه ساکنین ذکر گردیده است.

Keywords:

مسکن مهر , پایداری اجتماعی , برنامه ریزی مسکن , رضایت از زندگی