شناسایی نقشه های خودسازمانی در تیم ملی فوتبال ایران از دیدگاه نظریه شبکه های اجتماعی: تحلیلی بر عملکرد هجومی در مسابقات جام جهانی 2018 روسیه

هدف از انجام پژوهش حاضر، استفاده از روشی نوین مبتنی بر تکنیک های شبکه های اجتماعی برای شناسایی نقشه های خودسازمانی در تیم های فوتبال بود. نوع پژوهش مشاهده ای بود و براساس داده های استخراج شده از سایت فیفا، بعد از هر بازی شاخص هایشبکه در دو سطح میکرو و ماکرو سازمان دهی شدند و سه بازی رسمی تیم ملی فوتبال ایران در جام جهانی 2018 تحلیل شدند. درمجموع، 517 فاز هجومی در سه بازی تحلیل شدند. برای هر فاز هجومی یک سری ماتریکس های مجاورت ایجاد شدند که براین اساس، مقادیر چگالی، ضریب خوشه بندی و مرکزیت بازی براساس موقعیت نسبی بازیکن در زمین در دو سطح با استفاده از نرم افزار Nod XL تحلیل شدند. نتایج حاصل توضیحی را برای عملکرد تاکتیکی و ویژگی های شبکه های تیم ملی ایران در این بازی ها فراهم کرد و مقادیر پایین چگالی و ضریب خوشه بندی بر وجود راه حل های تاکتیکی ضعیف در فاز هجومی دلالت داشتند. به طورکلی، یافته های این پژوهش راهبردهایی عملیاتی را فراهم می کنند که بتوان ازطریق آن ها ساختار شبکه تیمی و شاخص های آن را در تیم های فوتبال بررسی کرد و بتوان به مربیان در درک ویژگی های رفتار تیمی، بهبود تصمیم گیری درحین مسابقه و ارائه پروتکل های تمرینی مناسب کمک کرد.

Keywords:

نقشه های خودسازمان , شبکه های اجتماعی , سینرژی های تیمی , سیستم های پیچیده , نظریه گراف