روح الله شهریاری - دانش آموخته کارشناسی ارشد موسسه آموزش عالی اخلاق و تربی
حسن نجفی - دکتری مطالعات برنامه درسی دانشگاه علامه طباطبائی(ره)

عوامل زیادی در فرایند تربیت دینی مداخله می­کنند، یکی از این عوامل مداخله­گر، مربی است. اهمیت مربی در این فرایند به قدری ­است که می­توان تربیت را رابطه هدف مند دوسویه مربی متربی نامید. ازاین جهت، پاسخ به این مسئله که مربی چه صلاحیت­های حرفه­ای باید داشته باشد تا بتواند نقش و کارکرد خود را به درستی ایفا کند می­تواند ما را در کسب نتیجه مطلوب از فرایند تربیت و تحقق اهداف تربیتی­ یاری ­رساند. بدین جهت، در این پژوهش با نگاه تحلیلی استنباطی و با مدنظر قراردادن حکمت 147 نهج­البلاغه که دلالت­هایی در این رابطه دارد، به پاسخ مسئله پژوهش پرداخته و صلاحیت­های حرفه ای مربی تربیت دینی را در دو طیف علمی و عملی شناسایی کرده­ایم. طیف علمی صلاحیت­هایی چون اخذ، انتقال و مراقبت بوده و طیف عملی صلاحیت­هایی مانند سلبی (استیکال، استکبار، عدم ژرف اندیشی، لذت­گرایی، ثروت اندوزی) و ثبوتی (خداگرایی، معرفت یقینی، صبر و استقامت و شهامت) را دربرمی­گیرد.

تربیت دینی, مربی, صلاحیت های حرفه ای, دانش بومی, حکمت 147 نهج البلاغه