مطالعه امکان سنجی استحصال آب از رطوبت هوا در جنوب استان سیستان و بلوچستان

تامین آب مورد نیاز مردم در مناطق خشک و نیمه خشک جهان از اهمیت ویژه ای برخوردار است. به منظور امکان سنجی استحصال آب از رطوبت هوا به عنوان یک فناوری جدید جهت تامین بخشی از آب مورد نیاز ساکنان جنوب شرق ایران، ابتدا داده های فشار بخار آب، رطوبت نسبی و بارش ایستگاه چابهار برای یک دوره آماری 20 ساله (1389-1370) از مرکز تحقیقات هواشناسی کاربردی استان سیستان و بلوچستان اخذ گردید. این سه پارامتر جهت محاسبات تئوری مقدار آب استحصالی از رطوبت هوا در منطقه جنوب شرق ایران مورد استفاده قرار گرفتند. نتایج حاصل از محاسبات تئوری نشان می دهد که منطقه به علت میانگین رطوبت نسبی بالا مستعد اجرای هرگونه طرح استحصال آب از رطوبت هوا می باشد. اما جهت محاسبات عملی مقدار آب استحصالی از رطوبت هوا، یک جمع کننده پرده ای به ابعاد 1*1 متر مربع طراحی و به مرحله اجرا گذاشته شد. مقدار آب استحصالی از این جمع کننده به صورت روزانه و به مدت 365 روز (از اول مهر 1390 تا پایان شهریور 1391) دیده بانی شد. نتایج حاصل از این دیده بانی نشان داد که بیشترین مقدار آب استحصال شده از رطوبت هوا در این منطقه مربوط به خرداد ماه با 6/8 لیتر بر متر مربع در روز و کمترین مقدار آن مربوط به بهمن با 1/1 لیتر بر مربع در روز بوده است.

Keywords:

چابهار , استحصال آب , جمع کننده پرده ای , امکان سنجی , رطوبت مطلق