آمنه دهقانی - دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی دانشگاه سیستان و بلوچستان
واثق عباسی - دانشیار زبان و ادبیات فارسی دانشگاه سیستان و بلوچستان
محمد امیر مشهدی - دانشیار زبان و ادبیات فارسی دانشگاه سیستان و بلوچستان

جنبش مدرنیسم که از آن به نوگرایی یاد می شود از نیمه دوم سده نوزدهم در فرانسه پدید آمد و به سرعت راه خود را به سایر کشورهای جهان گشود. شعر ایران نیز در دوره مشروطه با نوجویی های شاعرانی چند به سوی تغییر و تحول پیش رفت، اما تاریخ ادبیات مدرن رسما از نیما آغاز گردید و بعد از آن شاگردانش هر کدام به شیوه ای راه او را ادامه دادند. احمدرضا احمدی پرچم دار موج نو و یدالله رویایی بنیانگذار شعر حجم از اصلی ترین چهره های شاخص مدرن معرفی می گردند که از دهه چهل با تاثیرپذیری از مکاتب ادبی غرب و فضای باز نسبتا سیاسی و اجتماعی راه تازه ای را در عرصه شعر پیش گرفتند و در پی سنت شکنی بر آمدند. پژوهش حاضر هدفش پاسخ به این پرسش است که آیا اشعار احمدی و رویایی آثاری مدرن به شمار می­آیند و طبق نظریات مدرنیسم اطلاق صفت مدرن بر آنها جایز است یافته های این پژوهش که به روش تحلیل محتوا و با استفاده از ابزار کتابخانه ای انجام شده است، نشان می دهد؛ معیارهای مدرنیستی هم در فرم شعر و هم در محتوا به صورت برجسته ای نمود یافته است، به گونه ای که می توان این دو را از شاعران مدرنیست معاصر ایران به حساب آورد.

مدرنیسم, موج نو, جریان حجم, احمدرضا احمدی, یدالله رویایی