مسعود فریادی - عضو هیات علمی دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه مازندران

انتقال میان­حوضه­ای آب آثار محیط زیستی، اقتصادی و اجتماعی منفی مانند تهدید منابع آبی کشور، بروز نابرابری در منافع و هزینه­ها، اجبار به جابجایی ساکنان پیرامون حوضه آبی و بروز هزینه­های ناخواسته در پی دارد که حل این مشکلات مستلزم تنظیم انتقال آب توسط قواعد حقوقی است تا بتوان با استفاده از سازوکارهای حقوقی انتقال پایدار و منصفانه آب را تضمین کرد. این سازکارها شامل حفظ یکپارچگی اکوسیستمی حوضه آبی، تضمین بهره برداری پایدار، مدیریت یکپارچه آب، الزام به ارزیابی آثار طرح­های انتقال آب و جبران خسارت­های ناشی از این انتقال می­شود. با آنکه در برخی نظام های حقوقی، مقرراتی برای تنظیم انتقال میان­حوضه­ای آب تصویب شده­ است اما نظام حقوقی ایران بطور سیستماتیک به این موضوع مهم نپرداخته و صرفا برخی قواعد پراکنده در این زمینه وجود دارد. هدف این مقاله بررسی مبانی و شناسایی چالش­های حقوقی موجود در انتقال میان­حوضه­ای آب است.

انتقال میان حوضه ای آب , حقوق آب , مدیریت یکپارچه آب , ارزیابی آثار محیط زیستی , مقرراتگذاری آب