حسن زندیه - استادیار گروه تاریخ/ دانشگاه تهران
محمدرضا صفری - دانشجوی دکتری تاریخ اسلام/ دانشگاه تهران
معصومه هادی - دانشجوی دکتری تاریخ/ دانشگاه لرستان

کاولی­ها، از دیرباز مردمانی آواره در ایران و برخی از نقاط جهان بوده­اند؛ و هنوز هم در برخی مناطق غرب ایران می­توان نشانه­هایی از حضور آنها را مشاهده نمود. قدمت حضور آنها در ایران، به دوره باستان باز­ می­گردد. در دوره اسلامی، در بسیاری از نقاط ایران با اسامی متفاوتی نظیر زط، کاولی، سوزمانی و امثالهم بر آنها اطلاق می­شده­است. آنها به­عنوان جزئی از ساختار جامعه ایران در دوره اسلامی محسوب می­شوند. در مناطق غربی ایران، در میان کردها، لرها و لک­ها، حضور این مردمان ملموس بوده و هنوز افرادی که تبار کاولی دارند، در گوشه و کنار یافت می­شوند. مقاله پیش رو، بر آن است تا با روش توصیفی-تحلیلی به بررسی سیر تاریخی و اجتماعی حضور کاولی­ها در گستره ایران با تاکید بر نواحی غربی بپردازد. یافته­های برآمده از مراجع تحقیقی حاکی از آن است که کاولی­ها در نواحی غربی ایران حضوری پرسابقه داشته و در انجام برخی خدمات اقتصادی در زمینه کشاورری و دامداری نقش موثری داشته­اند و انجام برخی فعالیت­های فرهنگی در مراسم شادی و شیون مردمان منطقه بر عهده کاولی­ها بوده است.

کاولی ها, سوزمانی, کردها, لرها, لکها