سید محمود سادات بیدگلی - استادیار گروه تاریخ پژوهشکده امام خمینی و انقلاب اسلامی، تهران، ایران
محسن بهشتی سرشت - دانشیار و همکار گروه تاریخ پژوهشکده امام خمینی وانقلاب اسلامی
عباس برزن - دانشجوی کارشناسی ارشد گروه تاریخ پژوهشکده امام خمینی و انقلاب اسلامی، تهران، ایران

یکی از منابع درآمدی دولت در دوره پهلوی، فروش بلیت های بخت آزمایی بود. سازمان­های دولتی  فروش بلیت­های بخت­آزمایی را برعهده داشتند. اشخاصی که خواهان فروش بلیت­های بخت­آزمایی بودند، باید از دولت اجازه می­گرفتند. تحلیل روند انتشار، کارکرد و فرایند فروش و مواضع و دیدگاه­های مختلف در مورد بلیت های بخت آزمایی در دوره پهلوی اول و دوم مسئله و موضوع این پژوهش است. پرسش این است که علل انتشار و کارکرد این بلیت ها در این دوره تاریخی چه بودو چرا و چگونه مخالفت برخی ازاقشار اجتماعی را برانگیخت این نوشتار با روش توصیفی –تحلیلی و با استفاده از اسناد و مدارک آرشیوی، مطبوعات و منابع اصلی سعی  به این پرسش پاسخ داده است. واکاوی نحوه فروش، دولتی بودن سازمان­های مسئول فروش بلیت­های بخت­آزمایی و همچنین نوع استفاده از عواید حاصل از فروش آن در جامعه واکنش­های مختلفی را به همراه داشت و باعث شکل­گیری دیدگاه­های مختلف و گاه متضادی در مورد خرید وفروش بلیت­های بخت­آزمایی گردید. اکثر مراجع دینی بلیت های بخت آزمایی را قمار و شرط بندی دانسته و خرید آنها را حرام اعلام کردند. سخت ترین واکنش­ها به بلیت بخت آزمایی از سوی آیت­الله خمینی و روحانیون انقلابی صورت گرفت. آیت­الله طالقانی اعتقاد داشت که بنگاهبخت آزمایی ملی،بخشی از درآمد بلیت هارا صرف امورخیریه و بیمارستان ها می کند و نسبت به نحوه صرف عواید بلیت ها انتقاد داشت. آیت­الله بروجردی اعتقاد داشت عواید بلیت های بخت آزمایی به شرطی که قمار نباشد می توان آن را در امور خیریه صرف کرد. جلال آل احمد به علت ورود آن از غرب به مخالفت با آن می پرداخت.

بلیت های بخت آزمایی, سازمان شاهنشاهی خدمات اجتماعی, بلیت های اعانه ملی, مخالفان حکومت