معصومه محترم نژاد - آموزگار ابتدایی، سازمان آموزش وپرورش، خراسان شمالی، بجنورد

اقدام پژوهی حاضر با عنوان چگونه توانستم دانش آموزان را به درس ریاضی علاقه مند کنم از ابتدای سال تحصیلی 98-97 آغازشد. غیراستاندارد بودن فضای فیزیکی کلاس (کلاس کانکس)؛ بانشاط نبودن فضای کلاس (درگیر نکردن دانش آموزان با کاربردمفاهیم ریاضی در زندگی روزمره و عدم استفاده از فعالیت های گروهی دانش آموزی)؛ جذاب نبودن وسایل آموزشی؛ یکنواخت بودنروش تدریس آموزگار (تدریس سنتی و معلم محور) که این مشکلات در علاقه دانش آموزان به حضور در کلاس درس، تاثیر منفی بههمراه داشت؛ بنابراین، به عنوان یک ضرورت، باید تلاش می شد تا کلاسی فعال داشته باشم و آموزش را به سوی مشارکت گروهیهدایت کنم. درنهایت به لطف خدا سعی کردم راه هایی را برای رفع این مشکل تجربه کنم. ازجمله: تهیه تابلوی کمک آموزشی برایدانش آموزان کلاس؛ اجرای کار گروهی در فعالیت کلاسی؛ بازخورد به موقع و مناسب بااحساس موفقیت در دانش آموزان؛ ساختوسایل کمک آموزشی در گروه های دانش آموزی؛ نصب مطالب آموزشی در کلاس؛ انجام بازی های هدف دار در کلاس.سپس با گردآوری اطلاعات، ایده ها را اجرا نمودم. با اجرای ایده های انتخابی در طول سال به هدف اقدام پژوهی یعنی تعاملدانش آموزان باهم، نشاط و ایجاد انگیزه در درس ریاضی دست یافتم و تا حدودی آموزش موثرتر و یادگیری عمیق تر دانش آموزان رافراهم ساختم.

درس ریاضی، مشارکت گروهی، تدریس سنتی، یادگیری، بازی