مهناز مهدی زاده - استادیار دانشگاه فرهنگیان واحد بنت الهدی صدر فردوس

قرآن کریم همه ی تجلیات حیات و دگرگونی های اندیشه ی بشر را که به اشکالی مختلف تا واپسین دم حیات به اصول مبدا و معاد فراز و نشیب پیدا می کند، با همه ی خصوصیت شان فقط برای عبرت گرفتن و اندیشمند ساختن فکر در سطوح مختلف و به طور محسوس بیان می کند تا ایمان و یقین ذهن انسان را به عمق وسیع و تاثیر غیر قابل تزلزل پرورش دهد و قلبش را برای همیشه آرامش بخشد و افاضه ی حق را درک کند.همه ی انبیا افتادن در راه دین و آشنایی با دستورات دینشان را مورد اصرار و سفارش قرار دادند، شاید امت به راه آیند و سفارش دینی را به کار بندند و آمرزش بطلبند ولی از آن جا که حفظ وضعیت موجود، ارثی است که به همگان رسد ملت جامه به رخسار می افکند و انگشت نشنیدن در گوش قرار می دهد. این روشی است که از ابتدای پیدایش حقیقت به ظهور رسیده و هنوز ادامه دارد. تاکید اصلی قرآن در برنامه های تربیتی خود، در قالب داستان، بر شخصیت های نمونه است و تمام هدف های خود را در اسوه ای که معرفی کرده جستجو می کند.شکی نیست داستان یک قالب مناسب برای طرح مسائلی است که بیان مستقیم آن ها احتمالا نمی تواند از تاثیر لازم برخوردار باشد. از سویی، جدا از بعد اعتقادی، یکی از دلایل توجه و علاقه ی مردم به قرآن در طول تاریخ، وجود همین قصص و سرگذشت هایی است که در قرآن وارد شده و مشحون از آموزش و عبرت هاست. با مطالعه ی این داستان هاست که هر کس می تواند نقش و موقعیت خود را تشخیص داده و خط و جهت گیری خود را تعیین نماید در همین راستا، در این پژوهش تلاش شده است تا با بیان سرگذشت قوم عاد و حضرت هود(ع) به تذکر مجدد این اهداف، در قالبی نو پرداخته شود.

قصص قرآنی، عبرت تارخی، قوم عاد