تاثیر تغییر ساعات کشیک کارورزان داخلی در میزان رضایتمندی و ارتقای سطح آموزش

مقدمه: مطالعات متعدد نشان می دهند که کشیک های طولانی مدت باعث کاهش کیفیت استراحت، کاهش کیفیت پاسخگوئی، کاهش سرعت عمل و افزایش چشمگیر میزان خطای پزشکی می گردد. هدف از مطالعه حاضر تغییر در ساعات کشیک کارورزان بخش داخلی طی یک دوره ی 3 ماهه و بررسی اثرات آن بر جنبه های متفاوت فردی، رفتاری و آموزشی کارورزان می باشد. روش کار: ‎‎این مطالعه نیمه تجربی، بر روی 2 گروه از کارورزان بخش داخلی بعنوان گروه مداخله و کنترل  انجام شد. گروه کنترل دوره ی 3 ماهه بخش خود را بطور نرمال طی کردند. گروه تغییر اما دوره ی 3 ماهه ی  بخش خود را با نصف شدن ساعات کاری مداوم (بطور مثال یک کشیک 24 ساعته به 2 کشیک 12 ساعته تقسیم شد) طی کردند. در پایان دوره کارورزان یک فرم شامل سوالات متعددی در خصوص پارامترهای متفاوت آموزشی، رفتاری و ... را تکمیل نمودند. نتایج: کل کارورزان داخلی شرکت کننده در ‎‎این پژوهش 83 نفر بودند. نتایج تی مستقل حاکی از آن بود که میزان زیر مقیاس های واکنش فردی، آموزشی و رفتاری  بعد از تغییر ساعات کشیک افزایش می‎یابد و اختلاف معنی داری با میزان آنها قبل از تغییر ساعات کشیک دارد(001/0 > p)، و در مقابل آن میزان رضایتمندی از وضعیت تغییر یافته، بطور معناداری کاهش یافته است (001/0 > p). نتیجه گیری: نتایج تحقیق حاضر نشان  می دهد که علیرغم اثر مثبت تغییر و اصلاح ساعات کشیک، کارورزان از بروز آن رضایت شخصی ندارند. علت ‎‎این امر را می‎توان در تازه و بالطبع ناقص بودن ‎‎این تغییر، مقاومت در برابر تغییر و همچنین مشکلات رفت و آمدی (هم برای کارورزان مقیم و هم کارورزان خوابگاهی)، دانست.

Keywords:

کارورز پزشکی , تغییر ساعت کشیک , معیارهای رفتاری , معیارهای فردی , معیارهای آموزشی