زهرا صدقی

یکی از مشکلات مهم در هنر ایران، بی توجهی به هنر بومی ایران می باشد که در لابه لای گذر زمان رو به فراموشی است. مطالعه و ریشه یابی نقوش موجود در هنر بومی قوم ترکمن و معنایابی نقوش در جهت خوانش فرهنگ ترکمن با توجه به وسعت و تنوعی که دارند به عنوان عاملی برای بقای هنر بومی قوم ترکمن و در راستای حفظ هویت فرهنگی ملت است. پژوهش حاضر به دنبال پاسخ به این سوال است که چگونه می توان از طریق ریشه یابی و معنایابی نقوش ترکمن به خوانش فرهنگ این قوم پرداخت از طرفی، به نظر می رسد این نقوش متاثر از طبیعت بوده اند و سرمنشا نقوش ریشه در باورهای اعتقادی مردم ترکمن داشته باشد که با فرهنگ آن ها عجین شده است و برخی از نقوش میان پوشاک، زیورآلات و فرش ترکمن مشترک باشند و بین آن ها ارتباط وجود داشته باشد. روش این پژوهش، توصیفی - تحلیلی است و گردآوری اطلاعات به شیوه کتابخانه ای و میدانی انجام گرفت. مطابق یافته های این پژوهش، نقوش ترکمن متاثر از طبیعت، آداب و رسوم و باورهای سرزمین های مجاور بوده اند و بسیاری از این نقوش از لحاظ ظاهری و معنایی نمادین مشترک بوده اند و میان آن ها ارتباط وجود دارد.

نماد، نقوش ترکمن، پوشاک، زیورآلات، فرش