اثربخشی آموزش تاب آوری بر اضطراب امتحان، میزان تعلل ورزی و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان

هدف از پژوهش حاضر تعیین اثربخشی آموزش تاب آوری بر اضطراب امتحان، میزان تعلل ورزی و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان بود. این پژوهش از نوع مطالعات آزمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه دانش آموزان پسر دوره ی اول متوسطه شهر اردبیل در سال تحصیلی 95-96 بود. از این جامعه تعداد 30 دانش آموز به روش نمونه گیری تصادفی و در دسترس از مدارس مختلف انتخاب و به تصادف در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. سپس پرسشنامه های اضطراب امتحان اسپیل برگر، تعلل ورزی تحصیلی و پیشرفت تحصیلی را در دو مرحله پیش و پس آزمون تکمیل و در این اثناء برای گروه آزمایش برنامه آموزش مولفه های تاب آوری در 9 جلسه 90 دقیقه ای به صورت گروهی تشکیل گردید. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس انجام شد. نتایج تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که آموزش تاب آوری بر اطراب امتحان (0/65=ضریب اتا)، تاب آوری (2=0/629) و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان (2=0/68) به طور معنی داری موثر بود (P<0/0001) و منجر به کاهش اضطراب امتحان و تعلل ورزی و افزایش پییشرفت تحصیلی در دانش آموزان گردید. با توجه به نتایج حاصل از پژوهش می توان مطرح کرد که مداخله مبتنی بر آموزش تاب آوری بر اضطراب امتحان، میزان تعلل ورزی و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان مرثر است.

Keywords:

پیشرفت تحصیلی , اضطراب امتحان , تعلل ورزی , آموزش تاب آوری