مهدی شریعتی فیض آبادی - دانشگاه فنی و حرفه ای

در میان انبوه سازمان های غیردولتی، چندملیتی و بین حکومتی، ورزش و نهادهای جهانی آن مانند کمیته بین المللی المپیک به عنوان بزرگترین ارزش مشترک جوامع امروز سبب شد تا فارغ از هر گونه رنگ قومی و نژادی، تحقق دهکده ای به واقع جهانی با شتابی روزافزون صورت گیرد؛ لذا هدف از پژوهش حاضر مطالعه تطبیقی دیپلماسی ورزشی در ایران و مقایسه آن با کشورهای منتخب (ایالات متحده، چین، استرالیا، ترکیه، روسیه و ژاپن) بود؛ پژوهش حاضر به لحاظ هدف کاربردی که با بررسی بیش از 50 مقاله، کتاب، یادداشت، خبر طی سال های 1380 تا 1397 با استفاده از الگوی بردی انجام شد. برای دستیابی به اطلاعات مورد نیاز متون انگلیسی و فارسی تا پایان سال 2018 میلادی جمع آوری و مورد مطالعه قرار گرفت؛ یافته های پژوهش نشان داد کشورهای توسعه یافته مانند ایالات متحده، ژاپن و استرالیا در کنار کشورهای دارای اقتصاد نوظهور (بریک) مانند روسیه و چین با ارائه برنامه ای جامع و در قالب استفاده از ورزشکاران، مربیان، داوران و حتی شرکت های ورزشی به دنبال تحقق اهداف کلان سیاسی خود در بستر ورزش هستند؛ حال آنکه تصمیم گیران سیاسی ایران به ورزش به عنوان پدیده ای تفریحی نگریسته و هنوز به علاقه مندی به جای ادراک از ظرفیت ورزش ایران در عرصه بین الملل بسنده کرده اند.

قدرت نرم, دیپلماسی ورزشی, جمهوری اسلامی ایران, روابط خارجی