سید احسان رضوی

 ناپایداری، نایقینی مدل و اختلالات موجود در سامانه یک هواپیما که در حالت پرواز مداوم و مستقیم­الخط قرار دارد و می خواهد یک مانور طولی را انجام دهد سبب می شود که انجام چنین مانوری بدون کمک یک کنترل­کننده امکان­پذیر نباشد. با توجه به آنکه معادلات دینامیکی هواپیما غیرخطی هستند، استفاده از یک کنترل­کننده خطی که بر مبنای خطی­سازی در یک نقطه کار طراحی شده باشد، کارآیی      رضایت­بخشی نخواهد داشت. به این ترتیب، لزوم استفاده از کنترل­کننده­های غیرخطی محرز می گردد. در این مقاله جهت طراحی      کنترل­کننده از روش برنامه­ریزی­شده بهره استفاده شده است. طراحی کنترل­کننده برنامه­ریزی ­شده بهره­، شامل دو مرحله متمایز است: مرحله اول، طراحی کنترل­کننده­­های خطی که اجزای کنترل­کننده برنامه­ریزی­شده بهره می­باشند. مرحله دوم، برنامه­ریزی یعنی تعیین ضابطه­ای که تحت آن، یکی از کنترل­کننده­های خطی در حلقه بسته قرار گیرند. کنترل­کننده­های خطی مورد نیاز از طریق روش­های کنترل بهینه انتخاب گردیده­اند و جهت تعیین تعداد و محل نقاط خطی­سازی­شده و تعیین معیاری برای استفاده از هر یک از کنترل­کننده­های خطی از مفاهیم حاشیه پایداری و متریک v-gap استفاده شده است. لازم به ذکر است در این تحقیق مانور طولی که به­عنوان فرمان و یا سیگنال مبنا از هواپیمای در حالت پرواز مداوم مستقیم­الخط خواسته شده، مقدار ثابت چرخش برای زاویه پیچ است. نتایج نشان داد با ترکیب کنترل­کننده غیرخطی برنامه­ریزی­­شده بهره و سامانه غیرخطی در یک حلقه بسته، مانور طولی مورد نظر به نحو مطلوبی صورت پذیرفت

مانور طولی, پرواز مداوم مستقیم الخط, برنامه ریزی شده بهره, حاشیه پایداری, معیار اندازه گیری عدم قطعیت