ابراهیم ابراهیمی - دانشیار دانشگاه اراک، دانشکده علوم انسانی، گروه الهیات – علوم قرآن و حدیث
علیرضا طبیبی - استادیار دانشگاه اراک، دانشکده علوم انسانی، گروه الهیات – علوم قرآن و حدیث
محمد حسین قنبری گل - دانشجوی دکتری علوم قرآن و حدیث دانشگاه اراک، دانشکده علوم انسانی، گروه الهیات – علوم قرآن و حدیث

مساله رجعت و اعتقاد بدان، به عنوان یکی از ویژگی های مذهب شیعه، همواره از سوی اهل سنت مورد انکار قرارگرفته و به انحاءمختلف، غیرقابل پذیرش جلوه داده شده است. نوشته پیش رو، به صورتی تطبیقی با پرداختن به موضوعی مشابه با موضوع رجعت در منابع تفسیری اهل سنت، نشان داده است که اهل سنت، در مواجهه با مسائل مشابه با موضوع رجعت در منابع خود، علی رغم تصریح و اذعان به غریب و تعجب آور بودن، آن را قابل پذیرش دانسته و به سادگی توجیه عقلانی نموده اند. مساله مشابه مذکور، عبارت است از وجود روایاتی در موضوع زنده شدن آمنه (س) و عبدالله (ع) والدین گرامی پیامبر اکرم (ص) و حتی عبدالمطلب، جد بزرگوار آن حضرت و ایمان آوردنشان به پیامبر اکرم (ص) که در چندین تفسیر سنی مذهب اشاره شده است. ابن کثیر، بسان علمای شیعه، به شیوه ای عقلی و با استناد به دلیل محال نبودن زنده شدن انسان پس از مرگ به اثبات آن پرداخته است. این مقاله با مقایسه روش استدلال مفسران اهل سنت با استدلال های رایج شیعه، به طور برجسته تناقض موجود در سخنان اهل سنت در انکار رجعت را نمایان نموده است.  

رجعت, مرگ, کلام, اهل سنت, شیعه امامیه