واقع گرایی در سینمای دیجیتال

ورود فن آوری دیجیتال به عرصهی سینما سبب پیدایش ترکیبی گشت که سینمای دیجیتال نام گرفت و بسیاری از محققان وکارشناسان رسانه را به سوی کشف قابلیت های این پدیده ی نوظهور سوق داد. رایانه ها قادر به تولید تصاویر شبیه سازی شده از اجزایجهان خارج و فراتر از آن آفرینش تصاویر خیالی شدند و این امر مباحث علمی و زیبایی شناسانه ی فراوانی را پیرامون واقع گرایی سینماییمطرح نمود. در این مقاله سعی شده است تا با استفاده از آراء لف مانوویچ- نگره پرداز مطرح حیطه ی رسانه های دیجیتالی، واقع گراییسینمایی در عصر دیجیتال بررسی گردد. وی ذات دستکاری شده و ساختگی را به عنوان مشخصه ی تصویر سینمایی در عصر دیجیتالقلمداد می کند و از این حیث هویت تصویر سینمایی دیجیتال را مورد پرسش قرار می دهد. مانوویچ معتقد است که تناقض ظاهری ایجادشده در باب سینمای دیجیتالی یعنی ماهیت ساختگی و تصنعی تصویر دیجیتالی و درعین حال داعیه ی حرکت به سوی واقع گراییبیشتر، ناشی از تفاوت تعاریف از مفهوم واقع گرایی است. به اعتقاد وی سینمای دیجیتال ترکیبی از تصاویر واقعی، تصاویر کامپیوتری،انیمیشن و نوشتار است و از این رو فن آوری دیجیتال امکان همگرایی فرم های مختلف در مدیوم سینما را فراهم نموده است.

Keywords:

سینما , دیجیتال , پویانمایی , واقع گرایی , سینمای دیجیتال